- Γειά σας! Από Αθήνα τηλεφωνούμε, από την εταιρεία δημοσκοπήσεων "......" και κάνουμε μια έρευνα για τηλεόραση και ραδιόφωνο! Έχετε 5 λεπτά στη διάθεσή σας;
- Όχι.
- Μα γιατί; Διαρκεί μόνο 5 λεπτά...!
- Κοιτάξτε αν δε με πληρώσετε, δεν απαντώ σε καμία ερώτησή σας...!
- Ευχαριστώ πολύ! Γειά σας!
- Γειά σας!
ΠΡΟΤΑΣΗ:
Φίλοι μου "καναλάρχες", "σταθμάρχες" και "μιντιάρχες", να πιάσετε να συμμορφωθείτε και να "παίζετε" αυτά που πρέπει να "παίζετε" και όχι να σερβίρετε βλακείες και να κάνετε το μυαλό μας "βούτυρο"...!
Φίλοι μου "δημοσκοπίτες", "δημοσκοπίτισες" και "δημοσκοπάρχες" να αρχίσετε να κάνετε σωστότερες ερωτήσεις και όχι τέτοιες για να συμπεραίνουν οι πελάτες σας πως θα μας "αρμέξουν" περισσότερο και να βγάζουν δύο σκασμούς λεφτά αντί για ένα σκασμό (φυσικά χωρίς τις επιδοτήσεις, τις επιχορηγήσεις και τις ενέργειες διάσωσης από το κράτος)...
ΑΛΛΙΩΣ να μας ΠΛΗΡΩΝΕΤΕ για να σας λέμε την, πολύτιμη για εσάς, γνώμη μας! 100€ καλά είναι ή να το κάνω 250€ ;;;
ΥΓ: Το ίδια και χειρότερα ισχύουν και για τις πολιτικές δημοσκοπίσεις!! Φίλοι μου "κομματάρχες", "κομματάρχισσες" και αγαπητά "κομματαρχόπουλα", άντε να κάνετε καμιά σύσκεψη αντί να κοιτάτε τις δημοσκοπίσεις και να μετράτε νούμερα λες και είστε παρουσιάστρια πρωινάδικου...
Φίλοι μου (σκέτο), ΠΡΟΤΕΙΝΩ να ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ πλέον να δίνουμε τη γνώμη μας ΜΕΣΩ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΔΗΜΟΣΚΟΠΙΣΗΣ η οποία δεν έχει ως ΣΤΟΧΟ τη ΒΕΛΤΙΩΣΗ του επιπέδου ζωής μας και της καθημερινότητάς μας!!
ΟΙ ΣΩΣΤΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ!
ΟΙ ΛΑΘΟΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΕΔΩ ΠΟΥ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΗΜΕΡΑ!! (ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ)...
Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011
Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011
Το κούρεμα ...
Μια μέρα ένας ανθοπώλης πήγε σε ένα κουρείο για κούρεμα. Μετά το κούρεμα, ρώτησε για τον λογαριασμό του και ο κουρέας απάντησε, "δεν μπορώ να δεχτώ τα χρήματα από σας, προσφέρω κοινωφελές έργο αυτή την εβδομάδα." Ο ανθοπώλης ευχαρίστησε και έφυγε από το κατάστημα. Όταν ο κουρέας πήγε να ανοίξει το κατάστημά του το επόμενο πρωί, στην πόρτα του βρήκε να τον περιμένει μια κάρτα με «ευχαριστώ» και μια ντουζίνα τριαντάφυλλα.
Σε λίγο ένας φούρναρης μπήκε για κούρεμα, και όταν πήγε να πληρώσει, ο κουρέας και πάλι απάντησε: «Δεν μπορώ να δεχθώ τα χρήματα από σας, προσφέρω κοινωφελές έργο αυτή την εβδομάδα." Ο φούρναρης ήταν ευτυχής και έφυγε από το κατάστημα. Το πρωί, όταν ο κουρέας πήγε να ανοίξει, στην πόρτα του υπήρχε μια κάρτα με «ευχαριστώ» και μια ντουζίνα τσουρέκια.
Στη συνέχεια, ένας βουλευτής ήρθε για κούρεμα, και όταν πήγε να πληρώσει το λογαριασμό του, ο κουρέας και πάλι απάντησε, "δεν μπορώ να δεχτώ τα χρήματα από σας, προσφέρω κοινωφελές έργο αυτή την εβδομάδα." Ο βουλευτής ήταν πολύ χαρούμενος και έφυγε από το κατάστημα. Το επόμενο πρωί, όταν ο κουρέας πήγε να ανοίξει, υπήρχαν μια ντουζίνα βουλευτές που περίμεναν στην ουρά για ένα δωρεάν κούρεμα.
Και αυτό, φίλοι μου, καταδεικνύει τη θεμελιώδη διαφορά μεταξύ των πολιτών της χώρας μας και των πολιτικών που την κυβερνούν.
Οι πολιτικοί όπως και οι πάνες πρέπει να αλλάζουν συχνά, και για τον ίδιο ακριβώς λόγο!
Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε...
Πόσο πιο επίκαιρο μπορεί να είναι ένα τραγούδι;
Ανεμολόγιο
Στίχοι: Κώστας Τριπολίτης
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Ανεμολόγιο
Στίχοι: Κώστας Τριπολίτης
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011
Η μοχθηρία της εξουσίας -- (Evilness of Power)
Μια έρευνα για τις επιδράσεις της εξουσίας και της ιεραρχίας! Δείτε το βίντεο με ελληνικούς υπότιτλους στο vimeο.com:
http://vimeo.com/12653754
http://vimeo.com/12653754
Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011
Zeitgeist 3 trailer...
Το πρώτο μέρος με εξέπληξε! Το δεύτερο μέρος με άφησε άφωνο! Για να δούμε και το τρίτο...
Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011
Επομαζώξατε;;;
Το ανέκδοτο είναι γνωστό και θα παραλείψω να το γράψω. Αντ' αυτού, δείτε το παρακάτω βίντεο! Τα σχόλια δικά σας...
Μη βιαστείτε να πουσουνίσετε! Το επόμενο μοντέλο που δα βγάλουνε δα καβαλικεύγει και τράφους...!!!
Μη βιαστείτε να πουσουνίσετε! Το επόμενο μοντέλο που δα βγάλουνε δα καβαλικεύγει και τράφους...!!!
Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011
Η ταχύτητα του βαδίσματος συνδέεται με τη μακροζωία
Στους ανθρώπους άνω των 65 ετών
Η ταχύτητα του βαδίσματος φαίνεται να συνδέεται με τη μακροζωία στους ανθρώπους άνω των 65 ετών, σύμφωνα με μια ανάλυση πολλών μελετών, που αφορούν μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων και των δύο φύλων, η οποία δημοσιεύτηκε χθες Τρίτη στην Επιθεώρηση της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης (JAMA).
"Ο αναμενόμενος αριθμός των ετών που θα ζήσουν, άνδρες και γυναίκες, αυξάνεται με την ταχύτητα -ταχύ ρυθμό- του βαδίσματος τους", γράφουν οι συντάκτες της εν λόγω ανάλυσης που δημοσιεύεται στο τεύχος της 5ης Ιανουαρίου της JAMA.
Οι επιστήμονες υπολόγισαν ότι η μακροζωία που κανονικά αναμένεται σε μια δεδομένη ηλικία αρχίζει να αυξάνεται και για τα δύο φύλα από την ταχύτητα του ενός μέτρου ανά δευτερόλεπτο.
Η μέση ταχύτητα των συμμετεχόντων ήταν 0,92 μέτρο ανά δευτερόλεπτο.
Η έρευνα αυτή επικεντρώθηκε σε στοιχεία που συλλέχθηκαν από το 1985 και έως το 2000 από 34.485 άτομα -80% λευκοί, το 59,6% των οποίων ήταν γυναίκες, με μέση ηλικία τα 73,5 χρόνια.
Οι ερευνητές αυτοί βρήκαν ότι η ταχύτητα του βαδίσματος σχετιζόταν με τις διαφορές στην πιθανότητα επιβίωσης για τους συμμετέχοντες όλων των ηλικιών και των δύο φύλων.
Αλλά είναι, ειδικά μετά από τα 75 χρόνια που η παράμετρος αυτή επιτρέπει την καλύτερη πρόβλεψη της μακροζωίας σε δέκα χρόνια, με μια διακύμανση από 19 έως 87% για τους άνδρες και από 35 και έως 91% για τις γυναίκες.
Οι συγγραφείς της μελέτης, με επικεφαλής τη Δρ. Στέφανι Στουντένσκι του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ (Πενσυλβάνια, ανατολικά), κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η ταχύτητα του βαδίσματος είναι επίσης σημαντική για την πρόβλεψη της μακροζωίας, όπως η ηλικία, το φύλο, η χρησιμοποίηση περιπατητήρα, οι χρόνιες παθήσεις, το ιστορικό καπνίσματος, ο δείκτης σωματικής μάζας ή η αρτηριακή πίεση.
"Ο αναμενόμενος αριθμός των ετών που θα ζήσουν, άνδρες και γυναίκες, αυξάνεται με την ταχύτητα -ταχύ ρυθμό- του βαδίσματος τους", γράφουν οι συντάκτες της εν λόγω ανάλυσης που δημοσιεύεται στο τεύχος της 5ης Ιανουαρίου της JAMA.
Οι επιστήμονες υπολόγισαν ότι η μακροζωία που κανονικά αναμένεται σε μια δεδομένη ηλικία αρχίζει να αυξάνεται και για τα δύο φύλα από την ταχύτητα του ενός μέτρου ανά δευτερόλεπτο.
Η μέση ταχύτητα των συμμετεχόντων ήταν 0,92 μέτρο ανά δευτερόλεπτο.
Η έρευνα αυτή επικεντρώθηκε σε στοιχεία που συλλέχθηκαν από το 1985 και έως το 2000 από 34.485 άτομα -80% λευκοί, το 59,6% των οποίων ήταν γυναίκες, με μέση ηλικία τα 73,5 χρόνια.
Οι ερευνητές αυτοί βρήκαν ότι η ταχύτητα του βαδίσματος σχετιζόταν με τις διαφορές στην πιθανότητα επιβίωσης για τους συμμετέχοντες όλων των ηλικιών και των δύο φύλων.
Αλλά είναι, ειδικά μετά από τα 75 χρόνια που η παράμετρος αυτή επιτρέπει την καλύτερη πρόβλεψη της μακροζωίας σε δέκα χρόνια, με μια διακύμανση από 19 έως 87% για τους άνδρες και από 35 και έως 91% για τις γυναίκες.
Οι συγγραφείς της μελέτης, με επικεφαλής τη Δρ. Στέφανι Στουντένσκι του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ (Πενσυλβάνια, ανατολικά), κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η ταχύτητα του βαδίσματος είναι επίσης σημαντική για την πρόβλεψη της μακροζωίας, όπως η ηλικία, το φύλο, η χρησιμοποίηση περιπατητήρα, οι χρόνιες παθήσεις, το ιστορικό καπνίσματος, ο δείκτης σωματικής μάζας ή η αρτηριακή πίεση.
Πηγή: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ online
Σκέψου σαν νέος για να παραμείνεις νέος
Η δύναμη του νου πάνω στο σώμα: Όσοι σκέφτονται σαν νέοι, δείχνουν πιο νέοι και είναι πιο υγιείς, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Κάθε ξεκίνημα νέας χρονιάς αποτελεί την ιδανική ευκαιρία για τους ανθρώπους να πάρουν νέες αποφάσεις και να αλλάξουν πολλά πράγματα στη ζωή τους. Μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, σχετικά με το πώς ο νους επηρεάζει το σώμα, έχει να προσφέρει την κατάλληλη διαπίστωση-συμβουλή: Όσοι άνθρωποι σκέφτονται και ντύνονται σαν νέοι, είναι όντως πιο υγιείς και γερνάνε πιο αργά σε σχέση με όσους σκέφτονται και ντύνονται πιο σοβαρά, σύμφωνα με την ηλικία τους.
Η δύναμη της θετικής και νεανικής σκέψης και νοοτροπίας μπορεί, όπως φαίνεται, να βελτιώσει από την πίεση του αίματος και τα αρθριτικά μέχρι την όραση. Ακόμα και η καρδιοπάθεια και ο καρκίνος (π.χ. του προστάτη), σε ένα βαθμό, μπορούν να κρατηθούν μακριά χάρη στη δύναμη των νοητικών εικόνων που σχηματίζει κανείς για τον εαυτό του και στην εσωτερική άρνησή του να γεράσει.
Η μελέτη των ερευνητών, υπό την Έλεν Λάνγκερ του Τμήματος Ψυχολογίας του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, σε συνεργασία με ερευνητές του πανεπιστημίου ΜΙΤ, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ψυχολογίας «Perspectives on Psychological Science», σύμφωνα με τη βρετανική «Daily Mail».
Οι ερευνητές αναφέρουν, μεταξύ άλλων, ένα πείραμα στη διάρκεια του οποίου μερικοί ηλικιωμένοι «μεταφέρθηκαν» επί μια εβδομάδα πίσω στο 1959 και έζησαν σε ένα διαμέρισμα επιπλωμένο με τη μόδα εκείνης της εποχής, ενώ παρακολουθούσαν τηλεόραση και άκουγαν μουσική της δεκαετίας του πενήντα και του εξήντα. Μετά το τέλος του πειράματος, οι εθελοντές φάνηκε να έχουν ξανανιώσει, καθώς έδειχναν κατά τρία χρόνια νεότεροι, η ακοή και η όρασή τους είχε βελτιωθεί, οι αρθρώσεις τους ήσαν πιο ευέλικτες, οι μύες τους ήσαν πιο δυνατοί και το μυαλό τους πιο καθαρό.
Σύμφωνα με την Λάνγκερ, ένα μέρος από την κατάπτωση των ηλικιωμένων δεν οφείλεται παρά σε νοητικές προκαταλήψεις σχετικά με την ζωή στην τρίτη ηλικία. Έτσι, το σπάσιμο αυτών των νοητικών «αλυσίδων» μπορεί να βελτιώσει την υγεία και την εξωτερική εμφάνιση ενός ανθρώπου, χωρίς να χρειάζονται ακριβές καλλυντικές κρέμες ή επώδυνες δίαιτες.
Ένα άλλο πείραμα έδειξε ότι οι γυναίκες που κόβουν και βάφουν τα μαλλιά τους, όχι μόνο δείχνουν πιο νέες, αλλά έχουν και μειωμένη πίεση αίματος, μια βασική ένδειξη λιγότερου άγχους και καλύτερης υγείας. Μια άλλη μελέτη έδειξε ότι οι γυναίκες που γίνονται μητέρες σε μεγαλύτερη ηλικία, γερνάνε πιο αργά σε σχέση με όσες γέννησαν σε ηλικία 20 - 30 ετών. Το γεγονός ότι μια μεγάλη γυναίκα περιβάλλεται ξαφνικά από νεαρότερα άτομα (τους συμμαθητές του δικού της παιδιού, αλλά και τις συνήθως μικρότερες μητέρες τους) βοηθάει και την ίδια να δει τον εαυτό της με άλλα μάτια και έτσι να νιώσει πιο νέα.
Ένα άλλο πείραμα έδειξε ότι όταν ένας άνθρωπος φοράει στολή στη δουλειά του, είναι πιθανό ότι θα γεράσει πιο αργά, ίσως επειδή με τον τρόπο αυτό αποφεύγει να ντύνεται πιο «σοβαρά» με βάση την ηλικία του. Ακόμα, όσοι άνδρες μένουν φαλακροί πρόωρα, τείνουν να γερνάνε πιο γρήγορα, επειδή επηρεάζεται αρνητικά η ψυχολογία τους.
«Έχουμε πολύ περισσότερο έλεγχο πάνω στην υγεία και την ευεξία μας από ό,τι συνειδητοποιούν οι περισσότεροι από εμάς», σχολίασε η Λάνγκερ.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Πηγή: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011
Το τέλος του μεσαίου μάνατζερ
Μ
Της Χριστινας Δαμουλιανου / xd@kathimerini.gr
Τάραξε πάλι τα νερά του εφησυχασμού μας με το άρθρο της «Το τέλος του μεσαίου μάνατζερ» -το οποίο δημοσίευσε πρόσφατα το Harvard Business Review- η διεθνώς γνωστή συγγραφέας και καθηγήτρια Μάνατζμεντ του London Business School, Lynda Gratton, η οποία, παράλληλα, είναι η επικεφαλής ομάδας στην οποία συμμετέχουν περί τα 200 στελέχη πολυεθνικών οργανισμών, ακαδημαϊκοί αλλά και άλλοι επαγγελματίες στο πλαίσιο προγράμματος παγκόσμιας Ερευνας για «Το Μέλλον της Εργασίας».
Χωρίς περιστροφές -με τεκμηριωμένη, όμως, αιτιολόγηση- μας λέει ότι «τα κλασικά καθήκοντα του μεσαίου μάνατζερ σύντομα θα εξαφανισθούν». Αναλύει λοιπόν ότι τη στιγμή αυτή «η τεχνολογία είναι ο μεγάλος γενικός μάνατζερ», αφού «η Βιομηχανική Επανάσταση» έκλεισε πλέον τον κύκλο της και τώρα, ολόκληρος ο κόσμος έχει εισέλθει στην «Επανάσταση της Τεχνολογίας» για την οποία οι απόψεις λένε ότι είναι ισότιμη της Βιομηχανικής, εκείνης που ως γνωστόν, αφού μηχανοποίησε την εργασία «κατέστρεψε» ένα μεγάλο μέρος της προηγούμενης εργασίας.
Εξηγεί λοιπόν γιατί ο επικείμενος «θάνατος» των κλασικών καθηκόντων του μεσαίου μάνατζερ είναι συνέπεια της τεχνολογικής επανάστασης και των «δραματικών βελτιώσεων» που μας παρέχει. Για παράδειγμα, χάρη στην τεχνολογία «μπορούμε να γνωρίζουμε πολύ καλύτερα τους πελάτες μας και το πώς να διαπραγματευτούμε μαζί τους, έχουμε καλύτερη πληροφόρηση προκειμένου να λάβουμε αποφάσεις, έχουμε την ικανότητα να εργαζόμαστε με εικονικές ομάδες που είναι διασκορπισμένες σε ολόκληρο τον πλανήτη». Αλλά όχι μόνο αυτό. Ο «αόρατος θρύλος» της αλλαγής αυτής μπορεί να είναι πολύ περισσότερο ουσιαστικός, αφού «αλλάζει αυτή καθαυτήν τη φύση της εργασίας των ανθρώπων».
Πριν από τη Βιομηχανική Επανάσταση οι τεχνίτες ήσαν εκείνοι που δημιουργούσαν τη μεγαλύτερη αξία. Αφού μαθήτευαν για πολλά χρόνια και ως επιδέξιοι τεχνίτες πλέον, κέρδιζαν την εκτίμηση των συνάδελφων τους, τότε γίνονταν και εκείνοι οι δάσκαλοι για τους νέους μαθητευόμενους. Ομως, η Βιομηχανική Επανάσταση αυτοματοποίησε πολλές από τις δεξιότητές τους, με αποτέλεσμα για την πλειονότητα των εργασιών να μην απαιτείται πλέον παρά μια «ρηχή» γενική δεξιότητα με την οποία μπορεί μεν η «δουλειά να γινόταν ομαλά», ωστόσο, δεν υπήρχε οιαδήποτε δημιουργία είτε καινοτομία. Ιδού, λοιπόν σήμερα η «Αυτή Μεγαλειότης η Τεχνολογία» που, κατά την κ. Gratton, έχει γίνει «ο μεγάλος γενικός μάνατζερ», αφού είναι σε θέση να παρακολουθεί στενά την εκτέλεση, να παρέχει άμεση ενημερωτική πληροφόρηση, μπορεί ακόμη να δημιουργεί τις αναφορές και τις παρουσιάσεις. Αλλά και όχι μόνο. Επιπλέον, αυξάνονται σταθερά οι αυτοδιοικούμενες ομάδες ειδικών δεξιοτήτων - κάτι που κάνει ευάλωτα τα άτομα που διαθέτουν δεξιότητες γενικού μάνατζμεντ. «Στο παρελθόν τα δίκτυα και οι ικανότητές τους αναπτύσσονταν μέσα σε μία και μόνο εταιρεία. Ωστόσο, με τη μείωση της θητείας ενός στελέχους στην ίδια εταιρεία, οι εργαζόμενοι δεν έχουν την ευκαιρία να αναπτύξουν γνώση σε βάθος, κάτι που θα μπορούσε να εκτιμηθεί δεόντως σε κάποιαν άλλη εταιρεία.
Και, σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, υπάρχει και το Ιντερνετ με τις μηχανές αναζήτησης μέσα από τις οποίες «όλοι μπορούμε να γνωρίζουμε τα πάντα». Η συναρπαστική, και ως ομιλήτρια, κ. Gratton -όπως την βιώσαμε πέρυσι την άνοιξη στην Αθήνα, σε σεμινάριο για το μέλλον της εργασίας της Boussias Conferences- διερωτάται «πώς είναι δυνατόν να δημιουργήσεις ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έστω και αν είσαι “πολυτεχνίτης” όταν για ανταγωνιστή σου έχεις τη Wikipedia».
Ομως και τα στελέχη έχουν αλλάξει στάση απέναντι στο μάνατζμεντ. Ιδιαιτέρως οι νέοι μας της Γενιάς Υ (Generation Y), οι οποίοι σύμφωνα με την έρευνα της κ. Gratton «δεν αποδίδουν αξία πλέον στο να δίνουν αναφορά σε κάποιον, ο οποίος απλώς παρακολουθεί αυτά που εκείνοι κάνουν». Με το σκεπτικό ότι αυτό είναι κάτι που μπορούν και οι ίδιοι να το κάνουν, είτε οι συνάδελφοί τους είτε ακόμη και κάποια μηχανή. Αντιθέτως, αποδίδουν ιδιαίτερη αξία στην καθοδήγηση και στην εκπαίδευση από κάποιον τον οποίο σέβονται. Από κάποιον που τον θεωρούν «δάσκαλο» και όχι επειδή είναι ο «γενικός μάνατζερ».
Και η ευαίσθητη στην ανθρώπινη επικοινωνία -με σπουδές και στην ψυχολογία- κ. Gratton, με επίγνωση ότι το άρθρο της μπορεί να είναι «κακά μαντάτα» για τους παραδοσιακούς μεσαίους μάνατζερ, απευθύνεται πρόσωπο-με-πρόσωπο σε αυτούς, με το εξής ρητορικό ερώτημα: «τι σημαίνουν άραγε όλα αυτά για σένα, όταν δεν είσαι καταδικασμένος να βγεις σε πρόωρη συνταξιοδότηση;». Τους προτείνει λοιπόν να προχωρήσουν σε δύο κρίσιμες επενδύσεις. Η πρώτη είναι να αποκτήσουν και να αναπτύξουν γνώση και ικανότητες που είναι πολύτιμες και σπάνιες, «κάτι που θα το έλεγα να δημιουργήσεις τη δική σου “υπογραφή”, γιατί χωρίς αυτήν είσαι αόρατος και δεν θα μπορείς πλέον να “ξεφυτρώνεις” και εσύ ανάμεσα στη γεμάτη παγίδες ζωή των μάνατζερ».
Διευκρινίζει, επίσης, ότι το να γίνει το στέλεχος «ορατό» είναι κάτι που δεν θα προέλθει από το Τμήμα Ανθρωπίνου Δυναμικού, αλλά από τις ταχύτατα αναδυόμενες νέες «τέχνες» του μέλλοντος, με τις οποίες θα επιβεβαιώνονται δεξιότητες και αυξημένη γνώση. Ως δεύτερη επένδυση αναφέρει την ανάπτυξη σε νέους τομείς εξειδίκευσης ή σε παρεμφερείς, αλλά «σε όλη τη διάρκεια της εργασιακής ζωής σου». Μόνο που στο μέλλον δεν θα έχει την ίδια αξία η οποιαδήποτε βαθιά γνώση. «Βάλε κάτω το μυαλό σου για να σκεφθείς ποιες εξειδικεύσεις είναι σπάνιες και ποιες είναι δύσκολες σε απομιμήσεις, όπως και ποια καριέρα θα είναι η πλέον επιτυχής. Σύμφωνα με τη δική μου έρευνα, για τις επόμενες δεκαετίες, ιδιαίτερα υψηλή αξία θα αποδώσει η κοινωνική επιχειρηματικότητα και η μικρο-επιχειρηματικότητα, όπως και οι επιστήμες για τη ζωή και την υγεία, για την εξοικονόμηση ενέργειας και το coaching». Η χαρισματική αρθρογράφος τελειώνει με το ερώτημα «είσαι, άραγε, επαρκώς “στεγανοποιημένος” γι’ αυτό το μέλλον;».
Πηγή: Καθημερινή
Δεν μπορείς να δημιουργήσεις ανταγωνιστικό πλεονέκτημα όταν
για ανταγωνιστή έχεις τη Wikipedia
Τάραξε πάλι τα νερά του εφησυχασμού μας με το άρθρο της «Το τέλος του μεσαίου μάνατζερ» -το οποίο δημοσίευσε πρόσφατα το Harvard Business Review- η διεθνώς γνωστή συγγραφέας και καθηγήτρια Μάνατζμεντ του London Business School, Lynda Gratton, η οποία, παράλληλα, είναι η επικεφαλής ομάδας στην οποία συμμετέχουν περί τα 200 στελέχη πολυεθνικών οργανισμών, ακαδημαϊκοί αλλά και άλλοι επαγγελματίες στο πλαίσιο προγράμματος παγκόσμιας Ερευνας για «Το Μέλλον της Εργασίας».
Χωρίς περιστροφές -με τεκμηριωμένη, όμως, αιτιολόγηση- μας λέει ότι «τα κλασικά καθήκοντα του μεσαίου μάνατζερ σύντομα θα εξαφανισθούν». Αναλύει λοιπόν ότι τη στιγμή αυτή «η τεχνολογία είναι ο μεγάλος γενικός μάνατζερ», αφού «η Βιομηχανική Επανάσταση» έκλεισε πλέον τον κύκλο της και τώρα, ολόκληρος ο κόσμος έχει εισέλθει στην «Επανάσταση της Τεχνολογίας» για την οποία οι απόψεις λένε ότι είναι ισότιμη της Βιομηχανικής, εκείνης που ως γνωστόν, αφού μηχανοποίησε την εργασία «κατέστρεψε» ένα μεγάλο μέρος της προηγούμενης εργασίας.
Εξηγεί λοιπόν γιατί ο επικείμενος «θάνατος» των κλασικών καθηκόντων του μεσαίου μάνατζερ είναι συνέπεια της τεχνολογικής επανάστασης και των «δραματικών βελτιώσεων» που μας παρέχει. Για παράδειγμα, χάρη στην τεχνολογία «μπορούμε να γνωρίζουμε πολύ καλύτερα τους πελάτες μας και το πώς να διαπραγματευτούμε μαζί τους, έχουμε καλύτερη πληροφόρηση προκειμένου να λάβουμε αποφάσεις, έχουμε την ικανότητα να εργαζόμαστε με εικονικές ομάδες που είναι διασκορπισμένες σε ολόκληρο τον πλανήτη». Αλλά όχι μόνο αυτό. Ο «αόρατος θρύλος» της αλλαγής αυτής μπορεί να είναι πολύ περισσότερο ουσιαστικός, αφού «αλλάζει αυτή καθαυτήν τη φύση της εργασίας των ανθρώπων».
Πριν από τη Βιομηχανική Επανάσταση οι τεχνίτες ήσαν εκείνοι που δημιουργούσαν τη μεγαλύτερη αξία. Αφού μαθήτευαν για πολλά χρόνια και ως επιδέξιοι τεχνίτες πλέον, κέρδιζαν την εκτίμηση των συνάδελφων τους, τότε γίνονταν και εκείνοι οι δάσκαλοι για τους νέους μαθητευόμενους. Ομως, η Βιομηχανική Επανάσταση αυτοματοποίησε πολλές από τις δεξιότητές τους, με αποτέλεσμα για την πλειονότητα των εργασιών να μην απαιτείται πλέον παρά μια «ρηχή» γενική δεξιότητα με την οποία μπορεί μεν η «δουλειά να γινόταν ομαλά», ωστόσο, δεν υπήρχε οιαδήποτε δημιουργία είτε καινοτομία. Ιδού, λοιπόν σήμερα η «Αυτή Μεγαλειότης η Τεχνολογία» που, κατά την κ. Gratton, έχει γίνει «ο μεγάλος γενικός μάνατζερ», αφού είναι σε θέση να παρακολουθεί στενά την εκτέλεση, να παρέχει άμεση ενημερωτική πληροφόρηση, μπορεί ακόμη να δημιουργεί τις αναφορές και τις παρουσιάσεις. Αλλά και όχι μόνο. Επιπλέον, αυξάνονται σταθερά οι αυτοδιοικούμενες ομάδες ειδικών δεξιοτήτων - κάτι που κάνει ευάλωτα τα άτομα που διαθέτουν δεξιότητες γενικού μάνατζμεντ. «Στο παρελθόν τα δίκτυα και οι ικανότητές τους αναπτύσσονταν μέσα σε μία και μόνο εταιρεία. Ωστόσο, με τη μείωση της θητείας ενός στελέχους στην ίδια εταιρεία, οι εργαζόμενοι δεν έχουν την ευκαιρία να αναπτύξουν γνώση σε βάθος, κάτι που θα μπορούσε να εκτιμηθεί δεόντως σε κάποιαν άλλη εταιρεία.
Και, σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, υπάρχει και το Ιντερνετ με τις μηχανές αναζήτησης μέσα από τις οποίες «όλοι μπορούμε να γνωρίζουμε τα πάντα». Η συναρπαστική, και ως ομιλήτρια, κ. Gratton -όπως την βιώσαμε πέρυσι την άνοιξη στην Αθήνα, σε σεμινάριο για το μέλλον της εργασίας της Boussias Conferences- διερωτάται «πώς είναι δυνατόν να δημιουργήσεις ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έστω και αν είσαι “πολυτεχνίτης” όταν για ανταγωνιστή σου έχεις τη Wikipedia».
Ομως και τα στελέχη έχουν αλλάξει στάση απέναντι στο μάνατζμεντ. Ιδιαιτέρως οι νέοι μας της Γενιάς Υ (Generation Y), οι οποίοι σύμφωνα με την έρευνα της κ. Gratton «δεν αποδίδουν αξία πλέον στο να δίνουν αναφορά σε κάποιον, ο οποίος απλώς παρακολουθεί αυτά που εκείνοι κάνουν». Με το σκεπτικό ότι αυτό είναι κάτι που μπορούν και οι ίδιοι να το κάνουν, είτε οι συνάδελφοί τους είτε ακόμη και κάποια μηχανή. Αντιθέτως, αποδίδουν ιδιαίτερη αξία στην καθοδήγηση και στην εκπαίδευση από κάποιον τον οποίο σέβονται. Από κάποιον που τον θεωρούν «δάσκαλο» και όχι επειδή είναι ο «γενικός μάνατζερ».
Και η ευαίσθητη στην ανθρώπινη επικοινωνία -με σπουδές και στην ψυχολογία- κ. Gratton, με επίγνωση ότι το άρθρο της μπορεί να είναι «κακά μαντάτα» για τους παραδοσιακούς μεσαίους μάνατζερ, απευθύνεται πρόσωπο-με-πρόσωπο σε αυτούς, με το εξής ρητορικό ερώτημα: «τι σημαίνουν άραγε όλα αυτά για σένα, όταν δεν είσαι καταδικασμένος να βγεις σε πρόωρη συνταξιοδότηση;». Τους προτείνει λοιπόν να προχωρήσουν σε δύο κρίσιμες επενδύσεις. Η πρώτη είναι να αποκτήσουν και να αναπτύξουν γνώση και ικανότητες που είναι πολύτιμες και σπάνιες, «κάτι που θα το έλεγα να δημιουργήσεις τη δική σου “υπογραφή”, γιατί χωρίς αυτήν είσαι αόρατος και δεν θα μπορείς πλέον να “ξεφυτρώνεις” και εσύ ανάμεσα στη γεμάτη παγίδες ζωή των μάνατζερ».
Διευκρινίζει, επίσης, ότι το να γίνει το στέλεχος «ορατό» είναι κάτι που δεν θα προέλθει από το Τμήμα Ανθρωπίνου Δυναμικού, αλλά από τις ταχύτατα αναδυόμενες νέες «τέχνες» του μέλλοντος, με τις οποίες θα επιβεβαιώνονται δεξιότητες και αυξημένη γνώση. Ως δεύτερη επένδυση αναφέρει την ανάπτυξη σε νέους τομείς εξειδίκευσης ή σε παρεμφερείς, αλλά «σε όλη τη διάρκεια της εργασιακής ζωής σου». Μόνο που στο μέλλον δεν θα έχει την ίδια αξία η οποιαδήποτε βαθιά γνώση. «Βάλε κάτω το μυαλό σου για να σκεφθείς ποιες εξειδικεύσεις είναι σπάνιες και ποιες είναι δύσκολες σε απομιμήσεις, όπως και ποια καριέρα θα είναι η πλέον επιτυχής. Σύμφωνα με τη δική μου έρευνα, για τις επόμενες δεκαετίες, ιδιαίτερα υψηλή αξία θα αποδώσει η κοινωνική επιχειρηματικότητα και η μικρο-επιχειρηματικότητα, όπως και οι επιστήμες για τη ζωή και την υγεία, για την εξοικονόμηση ενέργειας και το coaching». Η χαρισματική αρθρογράφος τελειώνει με το ερώτημα «είσαι, άραγε, επαρκώς “στεγανοποιημένος” γι’ αυτό το μέλλον;».
Πηγή: Καθημερινή
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)