ΑΝΙΚΗΤΟΣ - INVICTUS [2009]

ΑΝΙΚΗΤΟΣ (INVICTUS)
του Κλιντ Ίστγουντ
με τους Ματ Ντέιμον, Μόργκαν Φρίμαν

Υπόθεση: Ο τέσσερις φορές βραβευμένος με Όσκαρ Κλιντ Ίστγουντ (“Million Dollar Baby,” “Unforgiven”), σκηνοθετεί την ταινία “Ανίκητος” και μας διηγείται την πραγματική ιστορία του Νέλσον Μαντέλα (Μόργκαν Φρίμαν) που ένωσε τις δυνάμεις του με τον αρχηγό της ομάδας ράγμπι της Νότιας Αφρικής, Φρανσουά Πιενάαρ (Ματ Ντέιμον), για να συμφιλιώσουν τη διχασμένη πατρίδα τους. Ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος Μαντέλα γνωρίζει ότι το έθνος του παραμένει φυλετικά και οικονομικά διχασμένο στον απόηχο του Απαρτχάιντ. Με την πίστη ότι μπορεί να ενώσει το έθνος κάτω από την παγκόσμια γλώσσα του αθλητισμού, ο Μαντέλα ενώνει τις δυνάμεις του με την ομάδα ράγκμπι της Νότιας Αφρικής, που ενάντια σε όλες τις πιθανότητες καταφέρνει να φτάσει στον τελικό του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος του 1995.

Τα πέντε συναισθήματα που νιώθει ο σύγχρονος άνθρωπος

Πέντε συναισθήματα έχουν μπει στο μικροσκόπιο της επιστήμης και θεωρείται ότι συγκαταλέγονται στους «βασικούς υπευθύνους» για τη δομή της κοινωνίας μας

Το ενδιαφέρον- η καλώς εννοούμενη περιέργεια και η φιλομάθεια (επάνω)- μας βοηθάει να ευδοκιμούμε και να αντιμετωπίζουμε χωρίς φόβο την πληθώρα των πληροφοριών που μας βομβαρδίζουν στον σύγχρονο κόσμο. Παράλληλα, δεν είναι ακόμη βέβαιο αν η ευγνωμοσύνη είναι έμφυτο συναίσθημα ή αν καλλιεργείται από τον κάθε πολιτισμό. Φαίνεται όμως ότι ενισχύει την κοινωνική αλληλεγγύη και δυναμώνει τη σχέση του ζευγαριού (αριστερά)

Μπορείτε να κατονομάσετε τα έξι βασικά συναισθήματα;

Αν κάνετε μια μικρή έρευνα στους φίλους σας, εγγυόμαστε ότι δεν θα διαπιστώσετε ομοφωνία. Οι ψυχολόγοι είναι ωστόσο κατηγορηματικοί: χαρά, λύπη, θυμός, φόβος, έκπληξη, αηδία. Αυτά είναι τα έξι βασικά συναισθήματα που, κυριολεκτικά, φαίνονται προς τα έξω, αυτά που όλοι οι άνθρωποι επιδεικνύουν με κάποιες χαρακτηριστικές εκφράσεις του προσώπου τους. Εδώ και περισσότερο από μισόν αιώνα αποτελούν το αντικείμενο επισταμένων ερευνών εξαιτίας, μεταξύ άλλων, του ρόλου που έχουν διαδραματίσει στην επιβίωση του είδους μας.

Οι καιροί όμως έχουν αλλάξει. Οι πρόγονοί μας είχαν ίσως καθημερινά ανάγκη τον φόβο για να ξεφεύγουν από τα αρπακτικά, τον θυμό για να επιβάλλονται στους εχθρούς και την αηδία για να αποφεύγουν τις αρρώστιες. Σήμερα ο κόσμος είναι πιο εκλεπτυσμένος και άλλα συναισθήματα έρχονται στο προσκήνιο διεκδικώντας μια θέση δίπλα στα Εξι Βασικά. Οι υποψήφιοι είναι πολλοί. Η πλεονεξία, η αμηχανία, η πλήξη, η κατάθλιψη, η ζήλια και η αγάπη, για παράδειγμα, μπορούν να «συνοψίσουν» τη σύγχρονη εποχή. Υπάρχουν όμως και κάποια πιο «σκοτεινά» συναισθήματα τα οποία αποκτούν όλο και μεγαλύτερη σημασία. Σας παρουσιάζουμε πέντε από αυτά.

"Η επανάσταση των σιωπηλών" του Γιώργου Γραμματικάκη

Η επανάσταση των σιωπηλών

"Οι  Σειρήνες όμως έχουν ένα όπλο πιό φοβερό και από το τραγούδι: τη σιωπή τους. Και πιθανότερο, παρόλο που δεν έτυχε ποτέ, θα ήταν να γλυτώσεις από το τραγούδι τους, παρά από τη σιωπή τους." 

Φράντς  Κάφκα, Η σιωπή των σειρήνων

Butterflies And Hurricanes - MUSE

Στίχοι - Μουσική: MUSE

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΥΣ ΜΗ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ

Μετά την ανάγνωση της δημοσίευσης του κειμένου του κ. Χάρη Γούλιου, (επικοινωνιολόγου, δ/ντη επικοινωνίας του MEGA) "Γράμμα στου αγανακτισμένους φίλους μου", μου δημιουργήθηκε η ανάγκη για να εκφράσω τις σκέψεις μου πάνω στα λεγόμενά του με ένα "Γράμμα στους ΜΗ αγανακτισμένους φίλους μου"...

Όταν κάτι σε χτυπήσει με δύναμη στο χέρι. ΕΝΣΤΙΚΤΩΔΩΣ τραβάς το χέρι σου για να το απομακρύνεις από το αίτιο του χτυπήματος. Δε χρειάζεται περιμένεις μέχρι να έχεις "όραμα" για το που θα ήθελες να είναι το χέρι σου μετά το χτύπημα! Βλέπω ότι η κατάσταση έχει αρχίσει να "πονάει" πλέον αρκετούς και οι οποίοι βγήκαν ενστικτωδως στις πλατείες γιατί κάτι τους πονάει. Το ότι οι ίδιοι οι εκπρόσωποι της Τρόικας - ΔΝΤ, τονίζουν με έμφαση ότι "αφού δεν ξεσηκώνεται ο λαός σημαίνει ότι συμφωνούν στα μέτρα που λαμβάνονται", θα έπρεπε να μας προβληματίσει όλους! Αυτοί λοιπόν που βγαίνουν στις πλατείες, ΧΩΡΙΣ κομματικά "ταμπελάκια", θεωρώ ότι είναι αυτοί που συνειδητοποιούν ότι η πολιτικοί (τουλάχιστον, προς το παρόν) ΔΕΝ είναι μέρος της λύσης. Είναι ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ που εξυπηρετούν πρωτίστως τα συμφέροντα των ΙΔΙΩΝ και δευτερευόντως τα συμφέροντα των ΞΕΝΩΝ δανειστών μας (μπορεί και αντίστροφα). ΚΑΜΙΑ απολύτως εκπροσώπηση του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ. Θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον, λοιπόν, αντί για την "πρόθεση ψήφου", να γίνει μια δημοσκόπιση για το "σε ποιο βαθμό νιώθουν οι πολίτες όλης της χώρας ότι ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΝΤΑΙ τα συμφέροντά τους και τα συμφέροντα της χώρας συνολικά, από τα μέτρα που λαμβάνονται" καθώς και "πόσο ικανοποιημένοι είναι από ΟΛΑ τα κόμματα (είτε είναι της κυβέρνησης είτε της αντιπολίτευσης), τις προτάσεις τους και αν αυτά τους εμπνέουν εμπιστοσύνη και αξιοπιστία". Αν ενδιαφέρει στο ελάχιστο η γνώμη μου για τα παραπάνω ερωτήματα, να σημειωθεί: "Παταγώδης ΑΠΟΤΥΧΙΑ όλων των πολιτικών από τη μεταπολίτευση και έπειτα, στο να εκπροσωπήσουν και να προασπίσουν τα συμφέροντα των πολιτών".
Αναφέρετε κ. Γούλιο, ότι θα θέλατε "μια πλατεία γεμάτη με ενημερωμένους συνειδητούς πολίτες που βλέπουν την Κριση να γκρεμίζει την Ελλάδα της αρπαχτής". Αλήθεια, πως το οραματίζεστε αυτό να πραγματοποιείται; Η γνώμη σας πάνω σε αυτό με ενδιαφέρει πολύ.
Τα κόμματα ας μας κάνουν τη χάρη να κρατήσουν τις γνώμες τους για τους "εαυτούς" τους και ας μείνουν έξω από τη δυναμική αυτή. Είχαν την ευκαιρία τους για πάνω από δυο δεκαετίες και νομίζω ότι τα αποτελέσματά της "προσπάθειάς τους είναι περισσότερο από εμφανή, σήμερα.

Και μια ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ: Άλλο ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ και άλλο ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΙ. Η απελπισία ΑΠΟΘΑΡΡΥΝΕΙ τη ΔΡΑΣΗ, δεν τη παρακινεί να βγει στις πλατείες!!!

Κλείνοντας, για όσους ψάχνουν ακόμα ένα λόγο για να βγουν έξω μαζί με τους "αγανακτισμένους", προτείνω να αρχίσουν να αναζητούν οι ΙΔΙΟΙ τη ΛΥΣΗ για την έξοδο της χώρας από το τέλμα στο οποίο βρίσκεται, να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους ως ΕΝΕΡΓΟ μέρος της ΛΥΣΗΣ και να μην περιμένουν άλλο τον/τους "αρμόδιο/-ους" για την ανέυρεσή της. Αν και αυτό δεν τους αρκεί ή τους φαίνεται "λίγο" ή αν τέλος-τέλος δεν είναι (ακόμα) τόσο πολύ αγανακτισμένοι, τότε ας φτιάξουν ποπ κορν, ας καθίσουν στον αναπαυτικό καναπέ τους, ας συντονιστούν στο αγαπημένο τους τηλεοπτικό κανάλι και ας περιμένουν να ακούσουν τον "αρμόδιο" για το νέο "σχεδιο" που έχει για να βγάλει τη χώρα από την κρίση!

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ, ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ.

Περί ΜΠΛΕ κάδου...

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ - Ε.Ε.Α.Α.

Στην ιστοσελίδα της υπάρχουν χρήσιμες πληροφορίες για την αξιοποίηση των ανακυκλώσιμων υλικών, ενώ μπορούμε να πάρουμε απάντηση σε ερωτήματα όπως: - Τι πετάμε στους ΜΠΛΕ κάδους; - Που πάνε τα υλικά μέσα στους κάδους αυτούς και ποια πορεία ακολουθούν μετά την αποκομιδή τους;

Πολύ χρήσιμο και εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι και το βίντεο "Μάθε για την Ανακύκλωση Συσκευασιών στο μπλε κάδο". Τέλος υπάρχει κανάλι ενημέρωσης στο youtube, αλλά και σελίδα στο facebook που μπορεί κανείς να βρει ακόμα περισσότερες πληροφορίες.

Get Out [2009]

Πολυβραβευμένη μικρού μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων. Βραβεύτηκε ως το καλύτερο μικρού μήκους animation στο φεστιβάλ Animarte Film, το 2010.
Δημιουργοί:
Charlotte Boisson, Julien Fourvel, Pascal Han-Kwan, Tristan Reinarz, Fanny Roche
 

Τα παιδιά βλέπουν, τα παιδιά κάνουν

Ένα ιδιαίτερα διδακτικό βίντεο...!

Πως η ψευδαίσθηση ότι κάποιος σας παρατηρεί μπορεί να σας κάνει καλύτερο άνθρωπο!

Ακόμα και μια αφίσα που απεικονίζει μάτια, αλλάζει το πως συμπεριφέρονται οι άνθρωποι.
Ολόκληρο το άρθρο του Scientific American εδώ (το κείμενο είναι στα αγγλικά).

ΑΝΤΙΣΘΕΝΗΣ: Οι πόλεις χάνονται...

"Τότε τας πόλεις απόλλυσθαι, όταν μη δύνωνται τους φαύλους από των σπουδαίων διακρίνειν."

μτφρ: "Οι πόλεις χάνονται, όταν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν πια τους κακούς από τους καλούς."

Αντισθένης ( 445-360 π.Χ. , Κυνικός φιλόσοφος)
Ιδρυτής της Κυνικής Σχολής,

Περισσότερα γνωμικά του Αντισθένη εδώ.