Μετά την ανάγνωση της δημοσίευσης του κειμένου του κ. Χάρη Γούλιου, (επικοινωνιολόγου, δ/ντη επικοινωνίας του MEGA) "Γράμμα στου αγανακτισμένους φίλους μου", μου δημιουργήθηκε η ανάγκη για να εκφράσω τις σκέψεις μου πάνω στα λεγόμενά του με ένα "Γράμμα στους ΜΗ αγανακτισμένους φίλους μου"...
Όταν κάτι σε χτυπήσει με δύναμη στο χέρι. ΕΝΣΤΙΚΤΩΔΩΣ τραβάς το χέρι σου για να το απομακρύνεις από το αίτιο του χτυπήματος. Δε χρειάζεται περιμένεις μέχρι να έχεις "όραμα" για το που θα ήθελες να είναι το χέρι σου μετά το χτύπημα! Βλέπω ότι η κατάσταση έχει αρχίσει να "πονάει" πλέον αρκετούς και οι οποίοι βγήκαν ενστικτωδως στις πλατείες γιατί κάτι τους πονάει. Το ότι οι ίδιοι οι εκπρόσωποι της Τρόικας - ΔΝΤ, τονίζουν με έμφαση ότι "αφού δεν ξεσηκώνεται ο λαός σημαίνει ότι συμφωνούν στα μέτρα που λαμβάνονται", θα έπρεπε να μας προβληματίσει όλους! Αυτοί λοιπόν που βγαίνουν στις πλατείες, ΧΩΡΙΣ κομματικά "ταμπελάκια", θεωρώ ότι είναι αυτοί που συνειδητοποιούν ότι η πολιτικοί (τουλάχιστον, προς το παρόν) ΔΕΝ είναι μέρος της λύσης. Είναι ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ που εξυπηρετούν πρωτίστως τα συμφέροντα των ΙΔΙΩΝ και δευτερευόντως τα συμφέροντα των ΞΕΝΩΝ δανειστών μας (μπορεί και αντίστροφα). ΚΑΜΙΑ απολύτως εκπροσώπηση του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ. Θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον, λοιπόν, αντί για την "πρόθεση ψήφου", να γίνει μια δημοσκόπιση για το "σε ποιο βαθμό νιώθουν οι πολίτες όλης της χώρας ότι ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΝΤΑΙ τα συμφέροντά τους και τα συμφέροντα της χώρας συνολικά, από τα μέτρα που λαμβάνονται" καθώς και "πόσο ικανοποιημένοι είναι από ΟΛΑ τα κόμματα (είτε είναι της κυβέρνησης είτε της αντιπολίτευσης), τις προτάσεις τους και αν αυτά τους εμπνέουν εμπιστοσύνη και αξιοπιστία". Αν ενδιαφέρει στο ελάχιστο η γνώμη μου για τα παραπάνω ερωτήματα, να σημειωθεί: "Παταγώδης ΑΠΟΤΥΧΙΑ όλων των πολιτικών από τη μεταπολίτευση και έπειτα, στο να εκπροσωπήσουν και να προασπίσουν τα συμφέροντα των πολιτών".
Αναφέρετε κ. Γούλιο, ότι θα θέλατε "μια πλατεία γεμάτη με ενημερωμένους συνειδητούς πολίτες που βλέπουν την Κριση να γκρεμίζει την Ελλάδα της αρπαχτής". Αλήθεια, πως το οραματίζεστε αυτό να πραγματοποιείται; Η γνώμη σας πάνω σε αυτό με ενδιαφέρει πολύ.
Τα κόμματα ας μας κάνουν τη χάρη να κρατήσουν τις γνώμες τους για τους "εαυτούς" τους και ας μείνουν έξω από τη δυναμική αυτή. Είχαν την ευκαιρία τους για πάνω από δυο δεκαετίες και νομίζω ότι τα αποτελέσματά της "προσπάθειάς τους είναι περισσότερο από εμφανή, σήμερα.
Και μια ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ: Άλλο ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ και άλλο ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΙ. Η απελπισία ΑΠΟΘΑΡΡΥΝΕΙ τη ΔΡΑΣΗ, δεν τη παρακινεί να βγει στις πλατείες!!!
Κλείνοντας, για όσους ψάχνουν ακόμα ένα λόγο για να βγουν έξω μαζί με τους "αγανακτισμένους", προτείνω να αρχίσουν να αναζητούν οι ΙΔΙΟΙ τη ΛΥΣΗ για την έξοδο της χώρας από το τέλμα στο οποίο βρίσκεται, να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους ως ΕΝΕΡΓΟ μέρος της ΛΥΣΗΣ και να μην περιμένουν άλλο τον/τους "αρμόδιο/-ους" για την ανέυρεσή της. Αν και αυτό δεν τους αρκεί ή τους φαίνεται "λίγο" ή αν τέλος-τέλος δεν είναι (ακόμα) τόσο πολύ αγανακτισμένοι, τότε ας φτιάξουν ποπ κορν, ας καθίσουν στον αναπαυτικό καναπέ τους, ας συντονιστούν στο αγαπημένο τους τηλεοπτικό κανάλι και ας περιμένουν να ακούσουν τον "αρμόδιο" για το νέο "σχεδιο" που έχει για να βγάλει τη χώρα από την κρίση!
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ, ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου