Θάρρος για την αλλαγή

Άραγε η επιβίωση και η κυριαρχία του ανθρώπου ανάμεσα σε όλους τους έμβιους οργανισμούς στη γη, από τι καθορίζεται; Δύναμη; Ταχύτητα; Μέγεθος; Η παγκόσμια ιστορία, διαχρονικά, έχει αποδείξει ότι ο άνθρωπος έχει επιβιώσει εξαιτίας της μοναδικής ικανότητάς του να προσαρμόζεται! Σε κάθε πρόκληση που καλείται να αντιμετωπίσει ο άνθρωπος, έχει την ικανότητα να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα δρώντας διαφορετικά και έτσι να αυξήσει τις πιθανότητες για την επιβίωσή του ή/και την ευημερία του.

 

Η προσαρμοστικότητα, λοιπόν, είναι η απάντηση του ανθρώπου σε ένα άλλο παγκόσμιο δεδομένο, το οποίο λέει ότι το μόνο το οποίο πραγματικά δεν αλλάζει είναι η ίδια η αλλαγή. Δεν πιστεύω ότι θα μπορούσε να το πει κάποιος πιο εύστοχα, πέρα από τον Ηράκλειτο, ο οποίος διατύπωσε το περίφημο «Τα πάντα ρει».

Παρόλο που η προσαρμοστικότητα είναι ίσως η ύψιστη ευλογία που θα μπορούσαμε να έχουμε, ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων την «εγκαταλείπουν». Πλαδαρεύουν και τεμπελιάζουν. Αρνούνται να γυμνάσουν το σώμα τους ή το μυαλό τους. Αρνούνται να δοκιμάζουν νέα πράγματα. Ίσως να θέλουν να ταξιδέψουν αλλά δεν το επιχειρούν και διαρκώς το αναβάλλουν. Σταματούν να αποκτούν νέες εμπειρίες. Φοβούνται να ακούσουν άλλους ανθρώπους και να επικοινωνήσουν με αυτούς. Κλείνονται στο μικρόκοσμό τους και διαρκώς «συρρικνώνονται». Αυτοπεριορίζονται και παραμένουν στον κύκλο βολής τους, αρνούμενοι να ακολουθήσουν κάθε αλλαγή που τους «χτυπάει την πόρτα».

Γιατί όμως να συμβαίνει αυτό; Τείνω να πιστέψω ότι αυτή τη αντίδραση οφείλεται στο γεγονός ότι για να μπορέσει κάποιος να προσαρμοστεί σε νέα δεδομένα, για να αλλάξει, απαιτείται θάρρος και αρκετός κόπος. Πρέπει να κοπιάσει κάποιος για να βρει τη λύση σε κάποιο νέο πρόβλημα που καλείται να αντιμετωπίσει.

Είναι πιο εύκολο να ανέβει με τον ανελκυστήρα απ’ ότι με τις σκάλες. Είναι πιο εύκολο να παρακολουθήσει στην τηλεόραση ό,τι του «σερβίρουν», από το να διαβάσει ένα βιβλίο ή ένα άρθρο που θα του διευρύνει τον τρόπο σκέψης του. Είναι πιο εύκολο να μαγειρέψει ένα φαγητό το οποίο έχει φτιάξει εκατό φορές, από το να επιχειρήσει να ετοιμάσει για πρώτη φορά ένα διαφορετικό πιάτο. Είναι πολύ πιο εύκολο να κρυφτεί πίσω από δυο-τρεις δικαιολογίες για να μην αρχίσει ούτε τώρα να σχεδιάζει και να προετοιμάζει εκείνο το ταξίδι που τόσο λαχταρά να κάνει. Θεωρεί ότι είναι πολύ πιο εύκολο να παραμείνει σιωπηλός από το να ξεκινήσει συζήτηση με κάποιον άγνωστο. Έτσι, κινδυνεύει να χάσει την ικανότητά του για προσαρμογή σε έναν συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο.

Ελπίζω, κάθε φορά που θα συνειδητοποιώ ότι κουβαλώ επάνω μου ένα τέτοιο «βαρίδι», να βρίσκω το θάρρος και τη δύναμη να το αποτινάσσω και έτσι να γίνομαι ένας καλύτερος άνθρωπος μέσα από την αλλαγή.

Μην κρίνεις από την εικόνα

Ο Joel Pares σου ανοίγει λίγο τα μάτια.

Κάθεσαι στο μετρό, κοιτάζεις τον ξένο απέναντι και τον φαντάζεσαι εγκληματία, έμπορο ναρκωτικών ή σφαγέα ανηλίκων σαν τον Ηρώδη. Ok, δεν το κάνεις πάντα, αλλά πολλές φορές κρίνεις έναν άνθρωπο από την εικόνα του. Αν δεν το κάνεις ανήκεις σε μία πολύ μικρή μειοψηφία και μπράβο σου. Ο Joel Pares ήταν ένας αμερικάνος καταδρομέας που έγινε φωτογράφος. Τα πορτρέτα του στη σειρά Judging America δείχνουν αυτό ακριβώς: το πόσο εύκολα μπορεί να σε παραπλανήσει η εικόνα κάποιου, το χρώμα του, το ύφος του μια συγκεκριμένη στιγμή, τα στερεότυπα με τα οποία έχεις μεγαλώσει, ακόμα και η ψυχολογική σου κατάσταση εκείνη την ώρα [γιατί άνθρωποι είμαστε, δεν είναι και τόσο ρόδινη η ζωή]. Δες τα [με υπομονή γιατί είναι gif] και θα καταλάβεις.
“Many of us judge incorrectly by someone’s ethnicity, by their profession, and by their sexual interest,” λέει ο φωτογράφος. “The purpose of this series is to open our eyes and make us think twice before judging someone, because we all judge even if we try not to.”. Δηλαδή, πολλοί από εμάς κρίνουμε λανθασμένα βασισμένοι στην εθνικότητα καποιου, από το επάγγελμά του και από τις σεξουαλικές του προτιμήσεις. Ο σκοπός αυτής της σειράς φωτογραφιών είναι να μας κάνει να ανοίξουμε τα μάτια μας και να σκεφτούμε διπλά πριν κρίνουμε τον οποιονδήποτε, επειδή όλοι το κάνουμε, ακόμα κι όταν προσπαθούμε για το αντίθετο. 

Δες όλες τις φωτογραφίες στο grekamag.gr

And Then It Hits You

And Then It Hits You from Hugo on Vimeo.

A film about the fast lives we're living in this modern age and what we like to do with them. Not looking around and thinking about tomorrow.

...if there is a tomorrow anyway.