Περί καταναλωτικής συνείδησης

     Ένα μήνυμα από ένα φίλο έφτασε στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο και στάθηκε η αφορμή να αρχίσουν μια σειρά από αλυσιδωτές σκέψεις γύρω από το περιεχόμενο του μηνύματος αυτού. Ήταν ένα μήνυμα που αναφερόταν σε μια εταιρεία σοκολατοποιείας η οποία είναι ακόμα ελληνική. Όπως αναφέρει το μήνυμα, υπήρξαν αρκετές φορές που ο ιδιοκτήτης δέχθηκε δελεαστικές προσφορές εξαγοράς από ξένες πολυεθνικές. Όλες όμως οι προσπάθειες έπεσαν στο κενό αφού απορρίφθηκαν.

     Δε γνωρίζω αν οι λεπτομέρειες οι οποίες αναφέρει το μήνυμα ευσταθούν ή όχι, με μια γρήγορη επίσκεψη όμως στην ιστοσελίδα της εταιρείας, διαπίστωσα ότι όντως πρόκειται για μια ελληνική επιχείρηση με μεγάλη ιστορία και ηγετική θέση στην αγορά στην οποία δραστηριοποιείται. Αξίες της εταιρείας είναι απόλυτη ποιότητα και αξιοπιστία τα οποία εξασφαλίζει για τις σχέσεις της με τους πελάτες, τους εργαζόμενους σε αυτήν, αλλά και τους προμηθευτές της.

     Στις μέρες μας έχει γίνει πιο έντονο το ενδιαφέρον των καταναλωτών για προιόντα φιλικότερα προς το περιβάλλον. "Πράσινα" αυτοκίνητα, "πράσινες" ηλεκτρικές συσκευές, "πράσινα" καθαριστικά ενώ από τον κατάλογο, φυσικά, δεν λείπουν τα βιολογικά προιόντα. Οι παραπάνω κατηγορίες μαζί με πολλές άλλες που παρέλειψα να αναφέρω, ενισχύουν μια τάση που πιστεύω ότι οδηγεί σε ένα καλύτερο αύριο.

     Όλοι μας είμαστε καταναλωτές, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο και είναι απολύτως βέβαιο ότι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει! Αυτό που μπορούμε όμως να πράξουμε, ο καθένας μόνος του, αλλά και όλοι μαζί ως κοινωνία, είναι να χρησιμοποιήσουμε την δύναμη αυτή δημιουργικά! Κάθε φορά που αγοράζουμε κάτι, εκτός του ότι με το προιόν αυτό καλύπτουμε μια ανάγκη που έχουμε, δίνουμε την "ψήφο" μας και επιβραβεύουμε τον κατασκευαστή αλλά και όλους όσους μεσολάβησαν μέχρι να πάρουμε το προιόν αυτό στα χέρια μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ένας ολοένα αναπτυσσόμενος κλάδος επιχειρηματικότητας: οι κοινωνικές επιχειρήσεις. Ο Τζόναθαν Κέστενμπάουμ, πρόεδρος του Αγγλικού Εθνικού Κληροδοτήματος για την Επιστήμη, την Τεχνολογία και τις Τέχνες σημειώνει μεταξύ άλλων: "...Αυτές οι εταιρείες συνδυάζουν τον κοινωνικό σκοπό και την προστασία του περιβάλλοντος που επιδιώκει ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα, με τις οικονομικές απαιτήσεις μίας πετυχημένης κερδοφόρας επιχείρησης".

     Εδώ έγκειται και η πρόκληση που έχουμε αντιμετωπίσουμε. Στηρίζουμε πραγματικά εταιρείες που μας σέβονται σαν καταναλωτές και πελάτες; Στηρίζουμε εταιρείες που ενισχύουν τη χώρα μας πληρώνοντας φόρους στο ελληνικό κράτος και δημιουργούν θέσεις εργασίας; Ενισχύουμε εταιρείες με αξιόλογο κοινωνικό πρόσωπο, ουσιαστικό και όχι μόνο για το "φαίνεσθαι"; "Ψηφίζουμε" εταιρείες που εφαρμόζουν μια πολιτική προστασίας του περιβάλλοντος, τόσο με το προιόν τους, όσο και με τη διαδικασία παραγωγής του; Αυτοί τους οποίους επιλέγουμε να ακούσουμε, να διαβάσουμε, ή ακόμα να δούμε μέσω των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης βοηθάνε πραγματικά εμάς και τους γύρω μας;
Μήπως, τελικά χρειάζεται να αναθεωρήσουμε τον τρόπο που αγοράζουμε και καταναλώνουμε;