Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς
Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις
Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου 'φερα απ' τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ' αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου
Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μ' ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαμ' Αντιγόνη
Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις
Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου 'φερα απ' τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ' αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου
Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μ' ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαμ' Αντιγόνη
Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι
Πόσο "πολιτικό" μπορεί να είναι ένα "ερωτικό" τραγούδι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να προχωρήσεις μπροστά και να φτάσεις εκεί που θέλεις, πρέπει να στέκεσαι καλά στα πόδια σου. Να βρίσκεσαι σε ισορροπία. Αλλιώς κινδυνεύεις να βρεθείς κάπου αλλού ή, στην καλύτερη περίπτωση, περίπου εκεί που θέλεις να φτάσεις πάντα με τη βοήθεια της τύχης. Ποτέ δε μπορείς να κάνεις πίσω στη ζωή. Μόνο μπροστά, αφού ο χρόνος τρέχει πάντα προς τα μπρος, αμείλικτα.
Σου τάζουν κήπους κρεμαστούς και σε κερδίζουν! Όμως έτσι σιγοπριονίζεις τα ίδια σου τα φτερά. Θέλουν να γίνεις κάποιος άλλος. Κάποιος σαν κι "αυτούς", μιας και δεν ανέχονται τη διαφορετικότητά σου. Δεν την καταλαβαίνουν παρόλο που πολλές φορές τη μιμούνται. Αρκούνται όμως σε αυτό. Χωρίς αυτό που κάνουν να γίνεται κτήμα τους.
Κι αν κάποιοι θέλουν να τιθασεύσουν την ατίθαση Ελλάδα, αργά ή γρήγορα θα δουν ότι δεν ημερεύει ο νους με ένα σεντόνι, όπως δεν δένεται η Μεσόγειος με σχοινιά. Αλλά είπαμε...
"Εδώ είναι Αττική, φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι".