Megaron Plus: Το έλλειμμα της ηγεσίας

Μια ιδιαίτερα διαφωτιστική συζήτηση γύρω για το έλλειμμα της ηγεσίας. Αν και έχουν περάσει μερικοί μήνες από τότε που έγινε η εκδήλωση αυτή, είναι εξίσου επίκαιρη και στις μέρες μας, μιας και οι λόγοι που δημιουργούν αυτό το έλλειμμα εξακολουθούν να υφίστανται.

Μάρκαρης Πέτρος , Μπουραντάς Δημήτρης , Παπαδημητρίου Χρίστος , Τσούκαλης Λουκάς.
Τέσσερις διακεκριμένοι ομιλητές, που ο καθένας διαπρέπει στον τομέα του, παραθέτουν τις σκέψεις τους, δίνοντάς μας ιδέες αλλά και τροφή για σκέψη πάνω σε αυτό το θέμα.

Σημ.: Βοηθάει στην κατανόηση η ταυτόχρονη παρακολούθηση βίντεο και διαφανειών, η εναλλαγή των οποίων γίνεται αυτόματα και συγχρονισμένα με τη ροή του βίντεο.

http://www.blod.gr/lectures/Pages/viewlecture.aspx?LectureID=284#

Εκπομπή "ΕΥΘΕΩΣ: Θανάσης Λάλας"

Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Η σπουδαιότητα της ομάδας, να διαχωρίζουμε την αξία από το κόστος, ευτυχία/επιτυχία, το να περπατάς το όνειρό σου είναι μερικά από τα θέματα που θίγει ο Θ. Λάλας.

Η κρίση ξεκίνησε με τη διάσωση της Γερμανίας απ' το Νότο. Του Π. Παναγιώτου

Μια ανάλυση η οποία εξετάζει τις πτυχές των παγκόσμιων οικονομικών μεταβολών  από το 2000 και μετά, όχι μόνο από την οπτική μας, αλλά και από την οπτική των Γερμανών. Για το εύρος των περιόδων που εξετάσει, το άρθρο είναι πολύ σύντομο, περιεκτικό και αποκαλυπτικό!!!
Για διάβασε και σκέψου...! Θα εκπλαγείς! 

Η κρίση ξεκίνησε με τη διάσωση της Γερμανίας απ' το Νότο. Του Π. Παναγιώτου

Το τελευταίο ταγκό στην Αθήνα - APURIMAC ΕΛΛΗ ΠΑΣΠΑΛΑ

APURIMAC feat Έλλη Πασπαλά
Στίχοι - μουσική: Daniel Armando
Παραγωγή: Άγγελος Σφακιανάκης ,Apurimac
Επιμέλεια παραγωγής: Άγγελος Σφακιανάκης Μικρός Ήρως

Το Κουδούνι: Το δράμα της οικονομικής κρίσης σε 50" (ΒΙΝΤΕΟ)

Το Blog "Powerline" διοργάνωσε έναν διαγωνισμό με βραβείο 100.000 δολαρίων για οποιονδήποτε μπορέσει να παρουσιάσει με τον πιο αποτελεσματικό και δημιουργικό τρόπο την σημασία και το δράμα της οικονομικής κρίσης.

Αυτό είναι το βίντεο που κέρδισε τον διαγωνισμό.

 

 

Πηγή: theinsider.gr

Ηλιάς Παπαιωάννου - Πολιτειακό Κεφάλαιο

ΤΟ ΒΗΜΑ: Η κρίση, η δημοκρατία και ο... γάμος

Ο φιλόσοφος Μισέλ Σερ αναλύει τον σκληρό κόσμο μας που αλλάζει ακόμη και τον γάμο. Και αισιοδοξεί ότι κάτι καλό θα προκύψει. Αλλωστε «μετά από τον Μεσαίωνα ήρθε η Αναγέννηση».

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  11/07/2011, 16:46

του Γιώργου Αρχιμανδρίτη
 

 

ΤΟ ΒΗΜΑ: Μάικλ Σαντέλ: «Ανήθικη η κοινωνία της αγοράς»

O καθηγητής του Χάρβαρντ απαντά στις ερωτήσεις του «Βήματος»

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  17/07/2011, 05:45

της Ειρήνης Μητροπούλου

 

Αν σας ρωτούσαν ποιο είναι το πιο δημοφιλές μάθημα στο Χάρβαρντ, δύσκολα θα μαντεύατε τη σωστή απάντηση: Είναι οι παραδόσεις του Μάικλ Σαντέλ για την πολιτική φιλοσοφία. Οπου και αν μιλάει, από τη Βοστώνη ως το Τόκιο, τον υποδέχονται σαν ροκ σταρ. Στις διαλέξεις του δεν πέφτει καρφίτσα από ανθρώπους που τρέχουν να ακούσουν πώς θα απαντούσε, π.χ., σήμερα ο Αριστοτέλης στα ηθικά διλήμματα του 2011: Πώς θα πρέπει να κατανεμηθούν τα βάρη της λιτότητας; Ποιες είναι οι ευθύνες των πλουσίων σε μια δίκαιη κοινωνία; Πρέπει να υπάρχουν ηθικά όρια στις αγορές; «Σε καιρούς οικονομικής κρίσης ξεχάσαμε την ηθική και χάσαμε την τέχνη του δημοκρατικού διαλόγου» τονίζει μιλώντας στο «Βήμα» ο αμερικανός καθηγητής, ο οποίος πιστεύει ότι και τα πλέον αμφιλεγόμενα ζητήματα μπορούν να φωτιστούν από μια στέρεη ηθική επιχειρηματολογία.

Εξομολόγηση ενός Οικονομικού Δολοφόνου

Ο John Perkins υπήρξε εξέχον μέλος της μυστικής ομάδας "οικονομικών εκτελεστών", που χρησιμοποιούσε ψευδείς οικονομικές εκθέσεις, νοθευμένες εκλογές, εξαγορές συνειδήσεων, εκβιασμούς, σεξ, στρατιωτικά πραξικοπήματα και δολοφονίες, με στόχο την εξάπλωση της αμερικανικής αυτοκρατορίας μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ύστερα από πολύχρονη εσωτερική πάλη, ανάμεσα στις ενοχές και στο φόβο του να πει την αλήθεια, ο Perkins συναντά την κόρη ενός δολοφονημένου προέδρου και για πρώτη φορά μιλά ανοιχτά μπροστά σ' ένα εξαγριωμένο λατινοαμερικανικό κοινό.

Βασισμένο σε σπάνιο προπαγανδιστικό υλικό, με δραματοποιημένες σκηνές σε στιλ φιλμ νουάρ και αποκλειστικές εξομολογήσεις του συγγραφέα μπεστ σέλερ John Perkins (Confessions of An Economic Hitman, The Secret History of the American Empire), αυτό το συναρπαστικό ντοκιμαντέρ ρίχνει φως στους άγνωστους μηχανισμούς που χρησιμοποιούν οι κυβερνήτες του σύγχρονου κόσμου, στις ρίζες της ισλαμικής τρομοκρατίας και στους λόγους για τους οποίους το μεγαλύτερο ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού ζει στη φτώχεια. Είναι η απόλυτη απάντηση στο ερώτημα του πρώην προέδρου Μπους "Γιατί μας μισούν;"...

TRAILER

Ζωγραφίζοντας την κοινωνία μας

Μια εξαιρετική συλλογή εικόνων οι οποίες χαρακτηρίζουν την κοινωνία μας...

Spanish Revolution (Greek subs) #15M με τον José Luis Sampedro

ΑΝΙΚΗΤΟΣ - INVICTUS [2009]

ΑΝΙΚΗΤΟΣ (INVICTUS)
του Κλιντ Ίστγουντ
με τους Ματ Ντέιμον, Μόργκαν Φρίμαν

Υπόθεση: Ο τέσσερις φορές βραβευμένος με Όσκαρ Κλιντ Ίστγουντ (“Million Dollar Baby,” “Unforgiven”), σκηνοθετεί την ταινία “Ανίκητος” και μας διηγείται την πραγματική ιστορία του Νέλσον Μαντέλα (Μόργκαν Φρίμαν) που ένωσε τις δυνάμεις του με τον αρχηγό της ομάδας ράγμπι της Νότιας Αφρικής, Φρανσουά Πιενάαρ (Ματ Ντέιμον), για να συμφιλιώσουν τη διχασμένη πατρίδα τους. Ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος Μαντέλα γνωρίζει ότι το έθνος του παραμένει φυλετικά και οικονομικά διχασμένο στον απόηχο του Απαρτχάιντ. Με την πίστη ότι μπορεί να ενώσει το έθνος κάτω από την παγκόσμια γλώσσα του αθλητισμού, ο Μαντέλα ενώνει τις δυνάμεις του με την ομάδα ράγκμπι της Νότιας Αφρικής, που ενάντια σε όλες τις πιθανότητες καταφέρνει να φτάσει στον τελικό του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος του 1995.

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΥΣ ΜΗ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ

Μετά την ανάγνωση της δημοσίευσης του κειμένου του κ. Χάρη Γούλιου, (επικοινωνιολόγου, δ/ντη επικοινωνίας του MEGA) "Γράμμα στου αγανακτισμένους φίλους μου", μου δημιουργήθηκε η ανάγκη για να εκφράσω τις σκέψεις μου πάνω στα λεγόμενά του με ένα "Γράμμα στους ΜΗ αγανακτισμένους φίλους μου"...

Όταν κάτι σε χτυπήσει με δύναμη στο χέρι. ΕΝΣΤΙΚΤΩΔΩΣ τραβάς το χέρι σου για να το απομακρύνεις από το αίτιο του χτυπήματος. Δε χρειάζεται περιμένεις μέχρι να έχεις "όραμα" για το που θα ήθελες να είναι το χέρι σου μετά το χτύπημα! Βλέπω ότι η κατάσταση έχει αρχίσει να "πονάει" πλέον αρκετούς και οι οποίοι βγήκαν ενστικτωδως στις πλατείες γιατί κάτι τους πονάει. Το ότι οι ίδιοι οι εκπρόσωποι της Τρόικας - ΔΝΤ, τονίζουν με έμφαση ότι "αφού δεν ξεσηκώνεται ο λαός σημαίνει ότι συμφωνούν στα μέτρα που λαμβάνονται", θα έπρεπε να μας προβληματίσει όλους! Αυτοί λοιπόν που βγαίνουν στις πλατείες, ΧΩΡΙΣ κομματικά "ταμπελάκια", θεωρώ ότι είναι αυτοί που συνειδητοποιούν ότι η πολιτικοί (τουλάχιστον, προς το παρόν) ΔΕΝ είναι μέρος της λύσης. Είναι ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ που εξυπηρετούν πρωτίστως τα συμφέροντα των ΙΔΙΩΝ και δευτερευόντως τα συμφέροντα των ΞΕΝΩΝ δανειστών μας (μπορεί και αντίστροφα). ΚΑΜΙΑ απολύτως εκπροσώπηση του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ. Θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον, λοιπόν, αντί για την "πρόθεση ψήφου", να γίνει μια δημοσκόπιση για το "σε ποιο βαθμό νιώθουν οι πολίτες όλης της χώρας ότι ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΝΤΑΙ τα συμφέροντά τους και τα συμφέροντα της χώρας συνολικά, από τα μέτρα που λαμβάνονται" καθώς και "πόσο ικανοποιημένοι είναι από ΟΛΑ τα κόμματα (είτε είναι της κυβέρνησης είτε της αντιπολίτευσης), τις προτάσεις τους και αν αυτά τους εμπνέουν εμπιστοσύνη και αξιοπιστία". Αν ενδιαφέρει στο ελάχιστο η γνώμη μου για τα παραπάνω ερωτήματα, να σημειωθεί: "Παταγώδης ΑΠΟΤΥΧΙΑ όλων των πολιτικών από τη μεταπολίτευση και έπειτα, στο να εκπροσωπήσουν και να προασπίσουν τα συμφέροντα των πολιτών".
Αναφέρετε κ. Γούλιο, ότι θα θέλατε "μια πλατεία γεμάτη με ενημερωμένους συνειδητούς πολίτες που βλέπουν την Κριση να γκρεμίζει την Ελλάδα της αρπαχτής". Αλήθεια, πως το οραματίζεστε αυτό να πραγματοποιείται; Η γνώμη σας πάνω σε αυτό με ενδιαφέρει πολύ.
Τα κόμματα ας μας κάνουν τη χάρη να κρατήσουν τις γνώμες τους για τους "εαυτούς" τους και ας μείνουν έξω από τη δυναμική αυτή. Είχαν την ευκαιρία τους για πάνω από δυο δεκαετίες και νομίζω ότι τα αποτελέσματά της "προσπάθειάς τους είναι περισσότερο από εμφανή, σήμερα.

Και μια ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ: Άλλο ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ και άλλο ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΙ. Η απελπισία ΑΠΟΘΑΡΡΥΝΕΙ τη ΔΡΑΣΗ, δεν τη παρακινεί να βγει στις πλατείες!!!

Κλείνοντας, για όσους ψάχνουν ακόμα ένα λόγο για να βγουν έξω μαζί με τους "αγανακτισμένους", προτείνω να αρχίσουν να αναζητούν οι ΙΔΙΟΙ τη ΛΥΣΗ για την έξοδο της χώρας από το τέλμα στο οποίο βρίσκεται, να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους ως ΕΝΕΡΓΟ μέρος της ΛΥΣΗΣ και να μην περιμένουν άλλο τον/τους "αρμόδιο/-ους" για την ανέυρεσή της. Αν και αυτό δεν τους αρκεί ή τους φαίνεται "λίγο" ή αν τέλος-τέλος δεν είναι (ακόμα) τόσο πολύ αγανακτισμένοι, τότε ας φτιάξουν ποπ κορν, ας καθίσουν στον αναπαυτικό καναπέ τους, ας συντονιστούν στο αγαπημένο τους τηλεοπτικό κανάλι και ας περιμένουν να ακούσουν τον "αρμόδιο" για το νέο "σχεδιο" που έχει για να βγάλει τη χώρα από την κρίση!

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ, ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ.

Τηλεοπτική συζήτηση με τον οικονομολόγο και αναλυτή Δημήτρη Καζάκη.

Όλη η συζήτηση είναι εξαιρετικά αποκαλυπτική, όμως θα αναφέρω δυο φράσεις από αυτή:

Έχουμε πολύ εθελόδουλο πολιτικό σύστημα!!!

Σύμφωνα με την τελευταία ετήσια έκθεση του ΟΗΕ σχετικά με την ανάπτυξη και το εμπόριο, η Ελλάδα βρίσκεται στη χειρότερη θέση που βρέθηκε ποτέ χώρα η οποία αντιμετώπισε κρίση χρέους.

Αξίζει πραγματικά να δει κάποιος όλη τη συζήτηση!

Μέρος 1ο:
http://www.greektube.org/content/view/141656/2/

Μέρος 2ο:
http://www.greektube.org/content/view/141661/2/

Το μεγαλύτερο έλλειμμα της Ελλάδας δεν είναι το οικονομικό

Αλήθεια, τι πραγματικά περιμένουμε ως πολίτες από τους πολιτικούς μας; Tι πραγματικά μας αξίζει;

Μελίνα Τσέλιου11/04/2011 | 12:20 Τελευταία Ενημέρωση 18:00 11/04/2011

Κάναμε ότι κάνει μια οικογένεια σε δύσκολες στιγμές, μειώνει τα έξοδα της" δήλωσε ο Ομπάμα για τις μεγαλύτερες περικοπές στην ιστορία της Αμερικής.

Το πρόβλημα του χρέους και των ελλειμμάτων στον προϋπολογισμό δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Για την ακρίβεια δεν είναι καν μόνο ευρωπαϊκό. Όλος ο κόσμος, κάθε χώρα ξεχωριστά έχει τα προβλήματα της στο να καταφέρει να μειώσει το χρέος της αλλά και να περιορίσει το έλλειμμα στον προϋπολογισμό της. Ακόμη και η παγκόσμια υπερδύναμη Αμερική. Αυτό που σίγουρα όμως αποτελεί ελληνικό φαινόμενο είναι το έλλειμμα που παρουσιάζουν οι Έλληνες πολιτικοί σε αποφασιστικότητα και όραμα. Αποφασιστικότητα για το "φοβερό βήμα" μπροστά, με αποφάσεις και πειθαρχημένη δουλειά για την υλοποίηση των στόχων. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να έχεις στόχους, πρέπει να έχεις όραμα. Να ξέρεις που θέλεις να είσαι σε 10 χρόνια από σήμερα. “Να κοιτάς ψηλά και μπροστά” όπως ζητά ο Σαίξπηρ από τους νέους ένα πράμα. Οι Έλληνες πολιτικοί όμως δυστυχώς δεν έχουν ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Κι εδώ είναι που διαφέρουμε από άλλες χώρες. Πάρτε για παράδειγμα τις ΗΠΑ, τον οικονομικό γίγαντα της υφηλίου, ο οποίος μπροστά στην παγκόσμια κρίση έχει όραμα για το μέλλον του.. θέλει να παραμείνει ηγέτης. Αυτό επιλέγουν οι Αμερικανοί πολιτικοί για τους Αμερικανούς πολίτες. Δεν έχει παρά να ακούσει κανείς το μήνυμα του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα προς τους πολίτες του. Ένα μήνυμα που δείχνει θάρρος και όχι μασημένες κουβέντες. Ένα μήνυμα που αναγνωρίζει τόσο την δύσκολη πραγματικότητα της οικονομίας του αλλά και την απόλυτη ανάγκη για μέτρα.

Δεν ξεχνά ο κ. Ομπάμα όμως να αναγνωρίσει και την ιστορική υπεύθυνη στάση της αντιπολίτευσης, η οποία μπροστά στο εθνικό συμφέρον η εθνική καταστροφή, να κάνει δηλαδή η Αμερικανική κυβέρνηση παύση πληρωμών στο δημόσιο συμφώνησε στη μεγαλύτερη περικοπή δαπανών που έκαναν ποτέ στην ιστορία του έθνους τους. "Αυτά είναι καλά νέα για τους Αμερικανούς πολίτες, θα πεί ο πρόεδρος Ομπάμα, η απόφαση που πήραμε σημαίνει ότι μικρές επιχειρήσεις θα μπορούν να πάρουν τα δάνεια που χρειάζονται, οι οικογένειες να βρουν τα στεγαστικά για τα οποία αιτούνται.. και εκατοντάδες χιλιάδες Αμερικανοί να πληρωθούν στην ώρα τους συμπεριλαμβανομένου και οι θαρραλέοι ένστολοι μας, γυναίκες κι άντρες. Αυτή είναι μια συμφωνία για να επενδύσουμε στο μέλλον της πατρίδας μας". Σίγουρα κάποιες από τις περικοπές που έγιναν είναι οδυνηρές, αφού προγράμματα στα οποία άνθρωποι βασίζονταν για μεγάλο χρονικό διάστημα τώρα θα κοπούν, επίσης αναγκαίες για τη χώρα υποδομές θα καθυστερήσουν. Αλλά μπροστά στο να χάσει η Αμερική το προβάδισμα των εξελίξεων η κυβέρνηση μαζί με την αντιπολίτευση επέλεξαν αποφασιστικά. Έβαλαν πίσω τους τις όποιες διαφορές τους και βρήκαν τρόπο να συνεργαστούν.

Κατάφεραν δηλαδή να δουν την ουσία, να βρουν κοινούς στόχους...και σίγουρα βρήκαν. "Μειώνοντας τις δαπάνες όταν την ίδια στιγμή επενδύουμε για το μέλλον είναι απλά το αυτονόητο είναι αυτό που κάνει μια οικογένεια σε δύσκολες στιγμές, θυσιάζουν εκεί που μπορούν, για να διατηρήσουν όσα είναι πραγματικά σημαντικά" προσθέτει ο κ. Ομπάμα. "Λίγους μήνες πριν ήμουν σε θέση να υπογράψω μείωση φόρου για την Αμερικανική οικογένεια γιατί και τα δυο κόμματα δούλεψαν από κοινού παρά τις διαφορές τους και βρήκαν κοινό έδαφος συνεργασίας". Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά με τους δικές μας πολιτικές δυνάμεις. Η αποφασιστικότητα για το μέλλον που επιδεικνύουν πολιτικές δυνάμεις για να αφήσουν τη χώρα να παει μπροστά και τους πολίτες τους να ευημερήσουν. "Αυτή είναι η ευθύνη μας. Αυτό περιμένουν οι Αμερικανοί πολίτες από εμάς και αυτό πραγματικά αξίζει στους Αμερικανούς πολίτες" ολοκληρώνει στο μήνυμα του ο Μπάρακ Ομπαμα.

Τι πραγματικά περιμένουν οι Έλληνες πολίτες από τους Έλληνες πολιτικούς; Tι πραγματικά μας αξίζει;

Πηγή: skai.gr

Στημένη Δουλειά: Το Χρονικό της Κρίσης - Inside Job (2010)

Αποκαλυπτικό κινηματογραφικό μανιφέστο, το «Inside Job» επιχειρεί να εκθέσει τη σοκαριστική αλήθεια πίσω από την οικονομική κρίση που εξαπλώθηκε παγκοσμίως σαν επιδημία το 2008.

Tο οικονομικό ολοκαύτωμα με ζημιές πάνω από 20 τρισεκατομμύρια δολάρια οδήγησε εκατομμύρια ανθρώπους να χάσουν την περιουσία, τα σπίτια και τις ζωές τους. Μέσα από εκτεταμένη έρευνα και συνεντεύξεις με ισχυρά οικονομικά στελέχη, πολιτικούς και δημοσιογράφους το ντοκιμαντέρ εξιστορεί την παρακμή του καπιταλιστικού μοντέλου και την ταυτόχρονη άνθηση ενός ολόκληρου μηχανισμού εξαπάτησης και αισχροκέρδειας, αποκαλύπτοντας συγχρόνως τις διαβρωτικές σχέσεις που διέφθειραν την πολιτική εξουσία. 
Θέλετε να μάθετε ποιοι είναι οι πραγματικοί υποκινητές της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης;

Δείτε τους σε αυτό το αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ που ρίχνει φως κάτω απ' το τραπέζι, ξεμπροστιάζοντας χωρίς έλεος την απληστία της Γουόλ Στριτ και των golden boys της Goldman Sachs.


Σκηνοθεσία: Charles Ferguson


Σενάριο: Chad Beck, Adam Bolt


Ηθοποιοί: Matt Damon, William Ackman, Daniel Alpert, Daniel Alpert


Χώρα παραγωγής: USA

Δείτε την ταινία online εδώ με ελληνικούς υπότιτλους:

http://vimeo.com/21284431

Το Δόγμα του Σοκ - The Shock Doctrine (2009)

Ένα ντοκυμαντέρ βασισμένο στο ομόνυμο βιβλίο της δημοσιογράφου Naomi Klein.,το οποίο εκδόθηκε στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Λιβάνη. Η επίσημη ιστοσελίδα για το βιβλίο / ντοκυμαντέρ βρίσκεται εδώ.




The Shock Doctrine - Το Δόγμα του Σοκ 1/6
http://www.youtube.com/watch?v=bFx4gVul5WA&feature=fvwrel

The Shock Doctrine - Το Δόγμα του Σοκ 2/6
http://www.youtube.com/watch?v=i38FreIKI3Y&feature=related

The Shock Doctrine - Το Δόγμα του Σοκ 3/6
http://www.youtube.com/watch?v=YuLG9rPBzIg&feature=fvwrel

The Shock Doctrine - Το Δόγμα του Σοκ 4/6
http://www.youtube.com/watch?v=wIpwEf3r_Hs&feature=related

The Shock Doctrine - Το Δόγμα του Σοκ 5/6
http://www.youtube.com/watch?v=NOBKbXY_gUs&feature=fvwrel

The Shock Doctrine - Το Δόγμα του Σοκ 6/6
http://www.youtube.com/watch?v=VC24TY-SGSI&feature=fvwrel

Σε ποιόν ανήκει η τροφή και το νερό της βροχής;;;

Σε ποιόν ανήκει η τροφή και το νερό της βροχής, λοιπόν; 

Αν κάποιος απαντήσει "σε κανέναν" ή "σε όλους", θα εκπλαγεί αφού διαπιστώσει ότι για κάποιους, δεν είναι τόσο δεδομένη η απάντηση...

Όσον αφορά την παραγωγή τροφής, το παρακάτω κείμενο κυκλοφορεί αυτούσιο στο διαδίκτυο, μέσω email, μαζί με τα δυο βίντεο στο τέλος αυτού.

Το κείμενο:

"Ήδη στην Αμερική έχει ξεκινήσει η εφαρμογή του νόμου που έχει κατατεθεί στο Κογκρέσο και αφορά την απαγόρευση καλλιέργειας οργανικών τροφών.

Με λίγα λόγια την απαγόρευση του σπιτικού κήπου για την επιβίωση της οικογένειας.

Όποιος λοιπόν δεν θέλει να ενταχθεί στους κανόνες της Παγκοσμιοποίησης και θα θελήσει να κάνει ένα μικρό κήπο για να ζει αυτός και η οικογένειά του, θα χαρακτηρίζεται επικίνδυνος και θα δέχεται πρόστιμα και κατασχέσεις προϊόντων καθώς αυτά θα αποτελούν «κίνδυνο για την δημόσια υγεία».

Το όνομα του νόμου αυτού είναι «Νόμος Συγκλήτου S 510 Εκσυγχρονισμός Ασφάλειας Τροφίμων», σύμφωνα με τον οποίο χαρακτηρίζεται παράνομη η καλλιέργεια και αποθήκευση σπόρων.

Ο νόμος της Συγκλήτου «510» για τον εκσυγχρονισμό της ασφάλειας των τροφίμων έχει χαρακτηριστεί ως ο πιο επικίνδυνος νόμος στην ιστορία των ΗΠΑ.

Ο νόμος θα δίνει το δικαίωμα στην κυβέρνηση των ΗΠΑ να απαγορεύει ή να νομιμοποιεί το μέχρι τώρα δικαίωμα όλων για την καλλιέργεια, το εμπόριο και την μεταφορά όλων των τροφίμων.

Ο νόμος δίνει το δικαίωμα στον «Μεγάλο Αδερφό» να ρυθμίζει μέχρι και την καλλιέργεια ντοματών στην αυλή του σπιτιού μας.

Δίνει το δικαίωμα στην κυβέρνηση να συλλαμβάνει και να φυλακίζει ανθρώπους που πωλούν αγγούρια στην λαϊκή. Θα ποινικοποιεί την μεταφορά οργανικών τροφών αν δεν συμμορφώνεται κάποιος με τους κανόνες των αρχών.

Ο εφησυχασμός είναι καταστροφικός! Διαδώστε την πληροφορία αυτή σε φίλους και γνωστούς σας."

Τα δυο βίντεο που συνοδεύουν το παραπάνω κείμενο:

 

Ενώ σχετικά με το βρόχινο νερό...

Αν κάποιοι νομίσουν ότι αυτά συμβαίνουν σε "άλλες χώρες" και δεν πρόκειται να μας επηρεάσουν, ίσως χρειαστεί να το ξανασκεφθούν, αφού ήδη σχετικά με τα μεταλλαγμένα τρόφιμα, η Ε.Ε. είναι σε διαδικασία επανακαθορισμού της πολιτικής της και όσον αφορά την καλλιέργειά τους, αλλά και όσον αφορά την εισαγωγή τους στις χώρες μέλη. Αξίζει να σημειωθεί ότι από την Ε.Ε. έχει ήδη δοθεί το "πράσινο φως" από το 2010!!!

Το πρώτο βίντεο κλείνει με μια φράση όπου αναφέρεται ότι το 70% των τροφών προέρχεται από Γενετικά Τροποποιημένα Προϊόντα!!! Πολλά είναι τα παραδείγματα στα οποία η Αμερική "δίνει το ρυθμό" και η Ευρώπη τον ακολουθεί, έστω και καθυστερημένα μερικές φορές. Πόσο απίθανη, λοιπόν, μπορεί να φαντάζει μια εφαρμογή νόμων παρόμοιων με αυτών που παρουσιάζονται στα δυο βίντεο και στην Ευρώπη...; Πόσο προφητική μπορεί να είναι μια φράση όπως αυτή που είπε ο Τόμας Τζέφερσον πριν κάτι περισσότερο από  210 χρόνια...;

"Αν οι άνθρωποι αφήσουν την κυβέρνηση να αποφασίζει τι τροφή θα τρώνε και τι φάρμακα θα παίρνουν, τα σώματά τους θα είναι σύντομα σε τόσο θλιβερή κατάσταση όσο είναι οι ψυχές εκείνων που ζουν σε καθεστώς τυραννίας." 

Τόμας Τζέφερσον

Ο κόκκινος Ντάνι μας πήρε χαμπάρι!

 Πολλοί από εμάς έχουμε δει το παραπάνω απόσπασμα ομιλίας του Ντανιέλ Κον Μπεντίτ στο ευρωκοινοβούλιο. Καλό θα ήταν όμως να έχουμε υπόψη και τη συνέχεια... "Ο κόκκινος Ντάνι μας πήρε χαμπάρι!".

Για να μην κοιτάμε μόνο τους άλλους αλλά και τους εαυτούς μας...

Πηγή: protagon.gr

10 στρατηγικές χειραγώγησης από τα ΜΜΕ

του Νόαμ Τσόμσκι

1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί - πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).


2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ

Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα- αντίδραση - λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.


3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.


4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ' ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.


5. ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο της φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια της αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά υστερημένος. Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω της υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).


6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.


7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).


8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος.


9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ

Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους. Έτσι, τα άτομα, αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή της δράσης. Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.


10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ' Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ

Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος της επιστήμης έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων του κοινού και εκείνων που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ' ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους.