The Road to Matala

Matala Beach Festival

Visit Matala

ΜΟΥΣΕΙΟ ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

Η περιήγηση στο μουσείο ήταν ΜΑΓΙΚΗ!!! :)
Διαβάζοντας τις επιστολές ήταν σαν να ήμουν παρόν, όταν ο συγγραφέας άφηνε το μελάνι να γλιστρήσει πάνω στο χαρτί πριν αυτό πάρει το δρόμο του για τον κάθε παραλήπτη. Ακούγοντας τις διηγήσεις καθώς παρατηρούσα τα προσωπικά αντικείμενα στις προθήκες, ταξίδευα ανάμεσα στις σκέψεις του μεγάλου δημιουργού. Κάθε μικρή ιστορία σε κάθε γωνιά του μουσείου κρύβει και ένα μικρό θησαυρό, ο οποίος καρτερεί υπομονετικά για να τον ανακαλύψει ο επισκέπτης. Ο χώρος εμπνέει ζεστασιά και οικειότητα, αποτέλεσμα της δουλειάς όλων όσοι δούλεψαν με τόση αγάπη για να γίνει αυτό πραγματικότητα! Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ και ένα ακόμα πιο μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την ευκαιρία να βρεθώ πιο κοντά σε αυτό τον σπουδαίο πνευματικό δάσκαλο!!! :)

http://www.kazantzakis-museum.gr/

Έλληνες του Πνεύματος και της Τέχνης: Νίκος Καζαντζάκης

"Αγάπα τον κίντυνο. Τι είναι το πιο δύσκολο; Αυτό θέλω! Ποιο δρόμο να πάρεις; Τον πιο κακοτράχαλον ανήφορο. Αυτόν παίρνω κι εγώ· ακλούθα μου!"

--- Ν. Καζαντζάκης

I'm Greek And I Wanna Go Home

Ζωγραφίζοντας την κοινωνία μας

Μια εξαιρετική συλλογή εικόνων οι οποίες χαρακτηρίζουν την κοινωνία μας...

ΑΝΙΚΗΤΟΣ - INVICTUS [2009]

ΑΝΙΚΗΤΟΣ (INVICTUS)
του Κλιντ Ίστγουντ
με τους Ματ Ντέιμον, Μόργκαν Φρίμαν

Υπόθεση: Ο τέσσερις φορές βραβευμένος με Όσκαρ Κλιντ Ίστγουντ (“Million Dollar Baby,” “Unforgiven”), σκηνοθετεί την ταινία “Ανίκητος” και μας διηγείται την πραγματική ιστορία του Νέλσον Μαντέλα (Μόργκαν Φρίμαν) που ένωσε τις δυνάμεις του με τον αρχηγό της ομάδας ράγμπι της Νότιας Αφρικής, Φρανσουά Πιενάαρ (Ματ Ντέιμον), για να συμφιλιώσουν τη διχασμένη πατρίδα τους. Ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος Μαντέλα γνωρίζει ότι το έθνος του παραμένει φυλετικά και οικονομικά διχασμένο στον απόηχο του Απαρτχάιντ. Με την πίστη ότι μπορεί να ενώσει το έθνος κάτω από την παγκόσμια γλώσσα του αθλητισμού, ο Μαντέλα ενώνει τις δυνάμεις του με την ομάδα ράγκμπι της Νότιας Αφρικής, που ενάντια σε όλες τις πιθανότητες καταφέρνει να φτάσει στον τελικό του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος του 1995.

Περί ΜΠΛΕ κάδου...

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ - Ε.Ε.Α.Α.

Στην ιστοσελίδα της υπάρχουν χρήσιμες πληροφορίες για την αξιοποίηση των ανακυκλώσιμων υλικών, ενώ μπορούμε να πάρουμε απάντηση σε ερωτήματα όπως: - Τι πετάμε στους ΜΠΛΕ κάδους; - Που πάνε τα υλικά μέσα στους κάδους αυτούς και ποια πορεία ακολουθούν μετά την αποκομιδή τους;

Πολύ χρήσιμο και εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι και το βίντεο "Μάθε για την Ανακύκλωση Συσκευασιών στο μπλε κάδο". Τέλος υπάρχει κανάλι ενημέρωσης στο youtube, αλλά και σελίδα στο facebook που μπορεί κανείς να βρει ακόμα περισσότερες πληροφορίες.

2011 - Έτος Οδυσσέα Ελύτη

Το παράδειγμα του Μπιλμπάο

Tης Mαριας Kατσουνακη

Το Μπιλμπάο, στη Χώρα των Βάσκων, πριν από το 1997 ήταν σε μαρασμό. Με το μαγικό άγγιγμα μια τριμερούς συνεργασίας (ενός μεγάλου πολιτιστικού ιδρύματος, της πολιτικής βούλησης και ενός αρχιτέκτονα) συντελέστηκε το θαύμα: μια θνήσκουσα βιομηχανική πόλη μεταμορφώθηκε σε πολιτιστικό προορισμό. Ο αρχιτέκτονας Φρανκ Γκέρι εμπνεύστηκε ένα μουσείο φιλόδοξο, σαν μνημειακό γλυπτό, με όψη χαοτική και αφηρημένη. Ενα κτίριο με κίνηση και σε κίνηση. Το Γκούγκενχαϊμ στο Μπιλμπάο, στα 14 χρόνια λειτουργίας του, επαναπροσδιόρισε τους άξονές του Μπιλμπάο, επανατροφοδότησε τη ζωή των κατοίκων του.
Μπορεί ένα μουσείο να συνεισφέρει αποτελεσματικά στα οικονομικά μιας χώρας; Το 2010, χρονιά παγκόσμιας ύφεσης, το Γκούγκενχαϊμ προσείλκυσε περίπου 1 εκατ. επισκέπτες, 6% περισσότερους από το 2009. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, ο τζίρος γύρω από το πολιτιστικό αυτό κέντρο ανέρχεται σε 193.228.895 ευρώ και συμβάλλει στην τοπική οικονομία, μόνο σε φόρους, 26.315.843 ευρώ. Κατά το 67% είναι πλέον αυτοχρηματοδοτούμενο. Σε περίοδο δε που η ανεργία καλπάζει, συντηρεί 3.853 θέσεις εργασίας.
Είναι αδύνατον να επισκεφτείς το Μπιλμπάο και να μη σκεφτείς, με θλίψη και θυμό, χαμένες αναλογίες και ευκαιρίες. Γιατί, στο ολισθηρό έδαφος της κρίσης, τα μόνο φρένα είναι οι υποδομές. Περπατάς σε μια, αδιάφορη κατά τα άλλα, πόλη της Ιβηρικής χερσονήσου και αναπνέεις ό, τι προκάλεσε την αναγέννηση: τη βούληση για αλλαγή. Ο πολιτισμός δεν ήταν τυχαία επιλογή. Ηταν συνειδητή επένδυση. Στηρίζεται από πολιτικούς, επιχειρηματίες, συλλέκτες, καλλιτέχνες, εκατοντάδες επισκέπτες. Ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος (ένα μέρος της σημαντικής συλλογής του με έργα σύγχρονης τέχνης εγκαινιάστηκε χθες στο Γκούγκενχαϊμ) υποστηρίζει ότι το μουσείο «έχει αλλάξει την ψυχή των ανθρώπων». Το Μπιλμπάο ήταν ένα μέρος ορεινό, βροχερό, εσωστρεφές. Οι κάτοικοι απέκτησαν σιγά σιγά άλλες συνήθειες, η καθημερινότητά τους επηρεάστηκε από τη λειτουργία ενός ιδρύματος με πολιτιστικό και εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Το άγνωστο, έως το 1997, Μπιλμπάο μεταλλάχτηκε σε κιβωτό τέχνης.
Σήμερα, 14 χρόνια μετά τα εγκαίνια, τίποτα δεν εξέχει ως κατ' εξαίρεση γεγονός. Οι ισχυρές δομές, οι επιλογές και η σοφή διαχείριση αποδείχτηκαν οι καλύτεροι σύμμαχοι της εντυπωσιακής μεταμόρφωσης. Οι κάτοικοι ένιωσαν υπερήφανοι για τον τόπο τους και ανταπέδωσαν αυτό το συναίσθημα, με δημιουργική διάθεση και αντίληψη συλλογικότητας.
«Η Ελλάδα της κρίσης μπορεί να αναπτύξει την τέχνη της;». Το ερώτημα τέθηκε στον Δημήτρη Δασκαλόπουλο, υπό τη διπλή ιδιότητα του συλλέκτη και προέδρου του ΣΕΒ, από δημοσιογραφική παρέα, παραμονές των εγκαινίων, στο Μπιλμπάο. Και η απάντηση: «Είναι το ίδιο ερώτημα με το αν η Ελλάδα μπορεί να αναγεννηθεί και να αλλάξει. Ναι, αν σταματήσουμε να περιμένουμε την έξωθεν σωτηρία και στραφούμε στους εαυτούς μας. Παραδοθήκαμε σε ένα σύστημα που μας φρόντισε χωρίς να κουραστούμε. Τώρα, λοιπόν, ήρθε η ώρα να κουραστούμε».

Πηγή: kathimerini.gr